Η ποιητική συλλογή «Το φως που εξαπλώνεται» αποσκοπεί στο να μεταφέρει τον αναγνώστη από τη δίνη του μυαλού και τα δάκρυα της ψυχής στο φως. Ποιό είναι αυτό το φως; Η γαλήνη, η υπομονή, η επιμονή, η συμπόνια.
Είναι αλήθεια ότι τα σύννεφα έχουν βαρύνει γύρω μας, μα ο ήλιος βρίσκεται πάντα από πίσω. Τα ποιήματά μου έχουν βυθιστεί μέσα στη δίνη των αναμνήσεων και των συναισθημάτων που αφήνουν κάποιες στιγμές.
Η δίνη εξαπλώνεται και σταδιακά διαβρέχει κάθε μονοπάτι. Όμως υπάρχει εκείνη η φωνή που λέει πως υπάρχει πάντα η δύναμη να βγεις στην επιφάνεια και σταδιακά στην στεριά. Η στεριά είναι μοναδική για τον καθένα μας.
Οι στίχοι μου αποτελούν μια σωστική λέμβο, μία γέφυρα. Είναι η ίδια η μεταφορά στην ακτή. Μόνο εκεί μπορεί το φως να εξαπλωθεί, όπως λέει και ο τίτλος.
«Με δύο στίχους δένομαι και προς τα πάνω σκαρφαλώνω. Μόλις πάνω φτάσω “έφτασα” θα φωνάξω!»
Το απόσπασμα αυτό είναι η ενσάρκωση της βασικής ιδέας πίσω από τις λέξεις αυτού του βιβλίου. Ένα βιβλίο για όσους βλέπουν τη λάμψη πίσω από τον τοίχο. Ένα βιβλίο για όσους αναζητούν τη διέξοδο μέσα στο χάος .
Ένα βιβλίο για να καταλάβουμε ότι αξίζουμε στον κόσμο αυτό, όπως αξίζουν και όλοι οι άλλοι. Κυρίως, αυτό είναι ένα βιβλίο για όσους αντιλαμβάνονται την ποίηση ως ένα συχνά ακατάληπτο, αλλά μαγικό κόσμο, όπου κάθε λέξη ενώνεται με κάποια άλλη, ώστε να γίνει ο απόηχος της πραγματικότητας, ο καθρέφτης της ανθρώπινης ύπαρξης. Τον κόσμο αυτόν, μπορεί κάποιος να τον δει, διαβάζοντας την παρούσα συλλογή.
Η ποιητική συλλογή «Το φως που εξαπλώνεται» αποσκοπεί στο να μεταφέρει τον αναγνώστη από τη δίνη του μυαλού και τα δάκρυα της ψυχής στο φως. Ποιό είναι αυτό το φως; Η γαλήνη, η υπομονή, η επιμονή, η συμπόνια.
Είναι αλήθεια ότι τα σύννεφα έχουν βαρύνει γύρω μας, μα ο ήλιος βρίσκεται πάντα από πίσω. Τα ποιήματά μου έχουν βυθιστεί μέσα στη δίνη των αναμνήσεων και των συναισθημάτων που αφήνουν κάποιες στιγμές. Η δίνη εξαπλώνεται και σταδιακά διαβρέχει κάθε μονοπάτι. Όμως υπάρχει εκείνη η φωνή που λέει πως υπάρχει πάντα η δύναμη να βγεις στην επιφάνεια και σταδιακά στην στεριά. Η στεριά είναι μοναδική για τον καθένα μας.
Οι στίχοι μου αποτελούν μια σωστική λέμβο, μία γέφυρα. Είναι η ίδια η μεταφορά στην ακτή. Μόνο εκεί μπορεί το φως να εξαπλωθεί, όπως λέει και ο τίτλος.
«Με δύο στίχους δένομαι και προς τα πάνω σκαρφαλώνω. Μόλις πάνω φτάσω “έφτασα” θα φωνάξω!»
Το απόσπασμα αυτό είναι η ενσάρκωση της βασικής ιδέας πίσω από τις λέξεις αυτού του βιβλίου. Ένα βιβλίο για όσους βλέπουν τη λάμψη πίσω από τον τοίχο. Ένα βιβλίο για όσους αναζητούν τη διέξοδο μέσα στο χάος .Ένα βιβλίο για να καταλάβουμε ότι αξίζουμε στον κόσμο αυτό, όπως αξίζουν και όλοι οι άλλοι.
Κυρίως, αυτό είναι ένα βιβλίο για όσους αντιλαμβάνονται την ποίηση ως ένα συχνά ακατάληπτο, αλλά μαγικό κόσμο, όπου κάθε λέξη ενώνεται με κάποια άλλη, ώστε να γίνει ο απόηχος της πραγματικότητας, ο καθρέφτης της ανθρώπινης ύπαρξης. Τον κόσμο αυτόν, μπορεί κάποιος να τον δει, διαβάζοντας την παρούσα συλλογή.
Ο Χρήστος Ράπτης γεννήθηκε το 1998 στην Καβάλα, όπου και τώρα διαμένει. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ρωσικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, Κομοτηνής. Εκτός από την αγάπη για τις ξένες γλώσσες, του αρέσει εξίσου πάρα πολύ η λογοτεχνία και ειδικότερα η ποίηση.
Τα πρώτα ποιητικά συγγραφικά του βήματα τα έκανε το 2017, όταν ξεκίνησε να διοχετεύει τις βαθύτερες σκέψεις του σε στίχους.
Οι στίχοι αυτοί άρχισαν να ομαδοποιούνται και να σχηματίζουν στροφές και οι στροφές ποιήματα. Από τον Ιανουάριο του 2019, ξεκίνησε να γράφει και να διαβάζει ποίηση συστηματικά. Πέρα από την συγγραφή, κοινοποίησε πολλά από τα ποιήματά του σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Επίσης έχει συμμετάσχει σε αρκετούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Τον Μάιο του 2019, το ποίημά του «Αγάπη» κέρδισε μια θέση στα ποιητική συλλογή των βραβευμένων ποιημάτων του Η΄ Παγκόσμιου Διαγωνισμού του πολιτιστικού-κοινωνικού φορέα Αμφικτυονία Ελληνισμού. Η παρούσα συλλογή είναι το πρώτο του βιβλίο.
(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)
