19/03/2025
Το διάσημο ποίημα του σοβιετικού συγγραφέα Νικολάι Τίχονοφ-Nikolái Tíjonov, «Μπαλάντα για τα καρφιά», ‘Balada sobre los clavos’, που γράφτηκε το 1919, αναφέρεται στο κατόρθωμα ορισμένων επαναστατών ναυτικών, και τελειώνει με αυτά τα λόγια: «Αν τα καρφιά φτιάχνονταν από αυτούς τους ανθρώπους, δεν θα υπήρχαν πιο σταθερά καρφιά στον κόσμο», γράφει ο Oleg Yasinsky*.
Στη Ρωσία, η κύρια είδηση της εβδομάδας ήταν η απελευθέρωση liberación της πόλης Sudzha, στην επαρχία Kursk, και η ιστορική στρατιωτική επιχείρηση operación, που ανεπίσημα ονομάστηκε «Σωλήνας-Αγωγός» ή «Ροή», ‘Tubería’ o ‘Flujo’. Δεν αμφιβάλλω ότι θα γυριστούν ταινίες για αυτήν την ιστορία και θα γραφτούν βιβλία, και περισσότεροι από ένας θα σκεφτούν ότι αυτό δεν μπορεί να είναι αλήθεια, ότι πρέπει να είναι κάτι υπερβολικό.
Προς το παρόν είναι γνωστά μόνο τα τυπικά και βασικά. Αναφέρεται ότι περίπου 800 ρώσοι εθελοντές στρατιώτες από διαφορετικές μάχιμες μονάδες, στις αρχές μαρτίου 2025, μπήκαν κρυφά σε έναν άδειο αγωγό φυσικού αερίου, ο οποίος είχε διάμετρο περίπου 1,4 μέτρα, και προχώρησαν μέσα σε αυτόν περίπου 15 χιλιόμετρα για να εμφανιστούν ξαφνικά στις ουκρανικές οπισθοφυλακές.
Είναι γνωστό ότι η διαδρομή μέσω του σωλήνα διήρκεσε μεταξύ 2 και 4 ημερών και ότι οι μαχόμενοι έπρεπε να βρίσκονται εντός της υποδομής για λίγες ακόμη ημέρες, περιμένοντας τη διαταγή για επίθεση. Λέγεται ότι είχε μείνει ακόμα αρκετό μεθάνιο μέσα στον αγωγό αερίου και γι’ αυτό, παρά τον προστατευτικό εξοπλισμό των μαχητών, όλοι κατέληξαν σε κάποιο βαθμό δηλητηρίασης.
Αναφέρεται επίσης ότι περνούσαν αρκετές μέρες σαν μια μόνο μεγάλη νύχτα, περπατώντας σε ομάδες των πέντε περίπου, διατηρώντας απόσταση 10 μέτρων. Όταν σταμάτησαν, χωρίστηκαν μεταξύ τους κατά δύο μέτρα, υποχρεωτική απόσταση για να παίρνουν ανάσα.
Η επίθεσή τους ήταν η αρχή του τέλους της ουκρανικής κατοχής της ρωσικής επαρχίας Κουρσκ. Λένε ότι όλοι τους ήξεραν ότι το να βγουν ζωντανοί θα ήταν ένα πραγματικό θαύμα και ότι εντάχθηκαν σε αυτήν την αποστολή όχι με στρατιωτική διαταγή, αφού μόνο εθελοντές έγιναν δεκτοί. Αρκετοί ειδικοί μηχανικοί διαβεβαίωσαν προηγουμένως ότι μια αποστολή αυτών των χαρακτηριστικών θα ήταν τεχνικά και φυσικά αδύνατη.
Ένα από τα πιο περίεργα πράγματα στη ζωή είναι να συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι ζεις ανάμεσα σε ανθρώπους όπως στις ταινίες και τα βιβλία της παιδικής μας ηλικίας, να ανακαλύπτεις ότι οι γίγαντες του πνεύματος και οι πατριώτες ήρωες, που πριν ήταν πάντα φτιαγμένοι από μπρούντζο και μάρμαρο, είναι τώρα όλοι φτιαγμένοι από σάρκα και οστά, και πολλοί από αυτούς, πολύ νεότεροι από εμάς.
Ακόμη, δεν είναι μεμονωμένες και εξαιρετικές περιπτώσεις όπως συμβαίνει συνήθως με τους υπερήρωες του Χόλιγουντ, αλλά υπάρχει ένας «μαζικός ηρωισμός», ενός ολόκληρου λαού, τόσο αληθινός και τόσο καθημερινός που ξεπερνά όλους τους ορίζοντες της προκατειλημμένης μας οπτικής με κάθε είδους μεταφορές και ρομαντισμούς.
Πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κάποιος που ζει ανάμεσα σε ήρωες; Τουλάχιστον, προσπαθώντας να είναι ένας καλύτερος άνθρωπος… ή όχι; Πρόσφατα, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, δημιουργήθηκαν εικόνες μνημείων σοβιετικών στρατιωτών που ξυπνούσαν και σηκώνονταν από τα πέτρινα βάθρα τους για να φύγουν.
Δημιουργήθηκαν για να απεικονίσουν τη μαζική καταστροφή αυτών των γλυπτών επάνω στους τάφους των προγόνων μας που νίκησαν τον φασισμό από τις νεοναζιστικές αρχές της Ανατολικής Ευρώπης. Μου ήρθε στο μυαλό ότι ίσως οι συντάκτες αυτών των βίντεο να έκαναν λάθος στην ερμηνεία τους.
Οι νεκροί μας δεν μπορούν να είναι θύματα, η πραγματική τους θέση είναι αυτή των φρουρών. Οι πεσόντες μας ξαναζωντάνεψαν για να υπερασπιστούν τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους και έκαναν φυσική παρουσία στις καρδιές των μαχόμενων, που ο ένας μετά τον άλλο βυθίστηκαν σε αυτόν τον αγωγό φυσικού αερίου σαν να ήταν μια σήραγγα χρόνου, για να αναστηθούν στην άλλη πλευρά, 16 χιλιόμετρα μακριά, ώστε να επιβάλουν τους λόγους της αθανασίας τους.
Οι στρατιωτικοί ειδικοί αργότερα θα μιλήσουν για αρκετούς μήνες προετοιμασίας, πώς γέμισαν τον αγωγό με οξυγόνο, πώς τον τρύπησαν όπου δεν μπορούσε να οξυγονωθεί, πώς διατήρησαν το συλλογικό μυστικό για τόσο καιρό και γιατί ακριβώς αυτή η επιχείρηση έγινε ένα οριστικό βήμα για την απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφών της επαρχίας Κουρσκ.
Θα θυμηθούμε επίσης ένα σημαντικό πλαίσιο σε αυτό το ζήτημα, σχεδόν ξεχασμένο από φίλους και εχθρούς: οι σωλήνες που χρησιμοποίησαν οι ρώσοι στρατιώτες είναι κλάδοι του αγωγού φυσικού αερίου που για αρκετές δεκαετίες διοχέτευε ρωσικό αέριο στην Ουκρανία και την Ευρώπη και που κόπηκε μόλις την 1η ιανουαρίου 2025 cortado, από το καθεστώς του Zelenski, καθιστώντας δυνατή αυτή την επιχείρηση.
Λένε ότι οι σημερινοί πόλεμοι είναι διαγωνισμοί τεχνολογίας. Σε έναν κόσμο που παρακολουθείται από εκατοντάδες κατασκοπευτικούς δορυφόρους, όπου σμήνη drones πρωταγωνιστούν στις σημερινές μάχες, για άλλη μια φορά, ξεπερνώντας όλες τις φαντασιώσεις επιστημονικής φαντασίας περασμένων αιώνων, πού είναι ο άνθρωπος, το ανθρώπινο ον, το άτομο;
Και τι είναι όλη η τεχνολογία στον κόσμο χωρίς αυτόν ή χωρίς αυτήν. Αν ο πόλεμος αφορούσε κυρίως τις τεχνολογίες, ίσως θα μπορούσαμε να αποφύγουμε αυτούς τους χιλιάδες θανάτους από εμάς, που εξακολουθούμε να είμαστε οι ίδιοι «Homo sapiens» πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια, από τη φύση μας τόσο εύθραυστοι, τόσο απροστάτευτοι από τις καιρικές συνθήκες, τις μολύνσεις, τα ζώα, τα αέρια, τις σφαίρες, τα θραύσματα…
Και με την αλτρουιστική, κολεκτιβιστική και γενναιόδωρη θεϊκότητα μας, αυτή που ζει μέσα μας και που όλες οι θρησκείες και οι επιστήμες του κόσμου προσπαθούν άσκοπα να εξηγήσουν, είμαστε ικανοί να είμαστε πιο δυνατοί και θαρραλέοι, πιο σημαντικοί από οποιοδήποτε φυσικό φαινόμενο, για το οποίο υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχουμε σεβασμό και φόβο.
Οι άνδρες που μπήκαν στον αγωγό φυσικού αερίου στην επαρχία Κουρσκ αποδείχτηκαν πολεμικός παράγοντας με πολύ μεγαλύτερο βάρος από όλους τους συσχετισμούς τεχνικών δυνάμεων, εγχειριδίων μάχης ή ημερολογίων μάχης. Με τη ζωή και τον θάνατό τους απέδειξαν την οριστική δυνατότητα του αδύνατου.
Λένε επίσης ότι οι στρατιώτες από τις «πολιτισμένες χώρες» δεν πολεμούν ποτέ σαν «θρησκευτικοί φανατικοί» μαχόμενοι, γιατί πάντα «εκτιμούν τη ζωή» και τις «ανέσεις» της. Εμμέσως, μερικές φορές αναφέρονται και ως οι μαχόμενοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που για εμάς ονομάζεται Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος.
Οι «πολιτισμένοι» ευρωπαίοι στον κήπο κάποιου Μπορέλ εκείνης της εποχής, εναντίον των «κομμουνιστών φανατικών» της ζούγκλας ενός κάποιου «τυράννου Στάλιν», σίγουρα ακόμη χειρότερων από τους «θρησκευτικούς φανατικούς» επειδή ήταν «άθεοι».
Από τον πολιτισμό των «κήπων» της καταναλωτικής ευημερίας και της δυτικής ατομικιστικής ανοησίας, που αναπόφευκτα οδηγεί σε ναρκωτικά, μοναξιά και άλλες ανθρώπινες διαστροφές, δεν υπάρχει τρόπος να κατανοήσουν την αγάπη των «άγριων κόσμων» μας, που παρά όλους τους φυσικούς και βιολογικούς νόμους αντιστέκονται να παραδοθούν στο πεπρωμένο που μας επιβάλλει η εξουσία των «ανώτερων φυλών».
Η αγάπη κάνει έναν ρώσο στρατιώτη (οποιασδήποτε θρησκείας, εθνικότητας, ηλικίας ή χρόνου) να μπει σε ένα σωλήνα δηλητηριασμένο με αέρια, χωρίς φως και ίσως χωρίς διέξοδο, για να υπερασπιστεί ό,τι πιο πολύτιμο για εκείνον.
Πριν από λίγο καιρό μιλούσαμε με έναν μαχητή του Ντονμπάς για τον Σαλβαδόρ Αλιέντε. Μου είπε ότι αυτό που τον εντυπωσίασε περισσότερο στον Αλιέντε, σε ένα σοβιετικό βιβλίο που διάβασε, ήταν η απάντησή του σε μια συνέντευξη.
Όταν ο Σαλβαδόρ Αλιέντε ρωτήθηκε: «Για ποια ιδέα μπορείς να πεθάνεις;», απάντησε: «Αξίζει να πεθάνεις για όλα εκείνα δίχως τα οποία δεν αξίζει να ζεις». Νομίζω ότι είναι και η εξήγηση για την οποία ρώσοι διαφορετικών θρησκειών και εθνικοτήτων μπήκαν οικειοθελώς σε έναν εγκαταλελειμμένο αγωγό φυσικού αερίου στις αρχές μαρτίου αυτού του έτους.
* Oleg Yasinsky, ουκρανοχιλιανός δημοσιογράφος, συνεργάτης σε ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης της Λατινικής Αμερικής όπως το Pressenza.com και άλλα, ερευνητής ιθαγενών και κοινωνικών κινημάτων στη Λατινική Αμερική, παραγωγός πολιτικών ντοκιμαντέρ στην Κολομβία, τη Βολιβία, το Μεξικό και τη Χιλή, συγγραφέας πολλών δημοσιεύσεων και μεταφραστής κειμένων των Eduardo Galeano, Luis Sepúlveda, José Saramago, του υποδιοικητή Μάρκος και άλλων στα ρωσικά.
Μιχάλης ‘Μίκε’ Μαυρόπουλος liberation.cl
