Οι ήχοι και οι μυρωδιές της άνοιξης που έμπαιναν από το μισάνοιχτο παράθυρο γαλήνεψαν την ταραγμένη του ψυχή.
Μέρες τώρα τον βάραιναν ανεξήγητα συναισθήματα αγωνίας και φόβου. Το πάθαινε αυτό το τελευταίο διάστημα δίχως να μπορεί να προσδιορίσει την αιτία, γι αυτό και αποφάσισε να πάει στο χωριό του. Το γιατρικό του αυτό ήταν σα δεν ένιωθε καλά με τη ψυχή του, το πατρικό του ήταν, αυτό.
Και σωματικούς πόνους να είχε, πόνους της ηλικίας πα να πει, θαρρείς γιατρεύονταν στο χωριό του, στο σπίτι που μεγάλωσε. Το πατρικό του ήταν έρημο από τους ενοίκους του εδώ και πάνω από δέκα χρόνια. Το διατηρούσε όμως σε καλή κατάσταση φροντίζοντάς το κατά περιόδους. Τον βοηθούσε γι αυτό κι ο ξάδελφός του ο Παύλος.
Στο παραπάνω σπίτι έμενε ο Παύλος, στο σπίτι των παππούδων τους. Ένα πετροντούβαρο χώριζε τους αυλόγυρους των δύο σπιτιών με μια ξύλινη πορτούλα για εσωτερική επικοινωνία των δύο οικογενειών, που όμως ήταν πάντα ανοιχτή και τραβηγμένη στην άκρη. Παραμελημένη παλαιοκαιρισμένη δήλωνε πως η ύπαρξή της ήταν άνευ λόγου.
Έκλεισε για λίγο τα μάτια του. Τα γλυκοκελαηδίσματα των κοτσυφιών και κάποια τιτιβίσματα των χελιδονιών, το άρωμα από το αγιόκλημα και από την αγγελική έγιναν τώρα εντονότερα λες και η μη λειτουργία μιας αίσθησης, αύξανε τη λειτουργία των άλλων.
Έκλεισε και τα αυτιά του διπλώνοντας το μαξιλάρι του πάνω τους, και ένιωσε όλη τη μυρωδάτη άνοιξη να μπαίνει μέσα του με βία από τους αισθητήρες της όσφρησής του και ήρθε στο μυαλό του αμέσως κάτι που είχε διαβάσει πρόσφατα:
“Κλείστε τα μάτια σας και θα σταματήσετε να βλέπετε.
Καλύψτε τα αυτιά σας και θα σταματήσετε να ακούτε.
Αν όμως καλύψετε τη μύτη σας και σταματήσετε να μυρίζετε… θα πεθάνετε”.
Μια Αμερικανίδα ποιήτρια και φυσιοδίφης, το είπε, η Νταϊάν Άκερμαν και νομίζω πως δίκιο έχει.
“Ο καφές είναι έτοιμος”, άκουσε τη φωνή του Παύλου.
Πετάχτηκε απάνω κι ένιωσε πως κάθε συναίσθημα αγωνίας και φόβου είχε σβήσει. Ήταν απόλυτα ήρεμος.
Βγήκε στη μεγάλη βεράντα, είδε κάτω στον κάμπο τον ήλιο να στραφταλίζει παίζοντας με την πρωινή υγρασία που τον σκέπαζε, έστρεψε το βλέμμα του και το άφησε να πλανηθεί στο ψηλό βουνό με το καστανοδάσος, τις οξιές και τις φλαμουριές που ήταν έτοιμες να ανθίσουν και να μοσχομυρίσει ο τόπος όλος.
“Καλημέρα Παύλο, καλημέρα ζωή”.…
1 Ιουνίου 2023
