Γράφει ο Πλάτων Κλεανθίδης στο Parallaxi Mag
Η πρώτη εικόνα, μόλις περάσεις κάτω από τις Καμάρες, το παλιό μεσαιωνικό υδραγωγείο της Καβάλας, είναι το καρνάγιο με τα φρεσκοβαμμένα καΐκια, πλαισιωμένο από το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
Η ύπαρξη ενός καρνάγιου στην ανατολική υπήνεμη πλευρά της χερσονήσου της Καβάλας, σύμφωνα με την ενημερωτική πινακίδα του Δήμου Καβάλας, μνημονεύεται για πρώτη φορά στα 1591, από τον Γκαμπριέλε Καβάτσα (Gabriele Cavazza), γραμματέα του Ενετού Βάιλου (πρέσβη), Λορέντζο Μπερνάρντο (Lorenzo Bernardo).
Όπως και να έχουν τα πράγματα στο σημείο αυτό συνεχίζεται η τέχνη της κατασκευής, συντήρησης και επιδιόρθωσης ξύλινων κυρίως, παραδοσιακών σκαφών αλιευτικών ή αναψυχής, εδώ και αιώνες. Σήμερα, απέναντι από το εντυπωσιακό Παλιό Νοσοκομείο που εδώ και χρόνια μένει κλειστό, ο ταρσανάς της Καβάλας φιλοξενεί μόνο μια ναυπηγοεπισκευαστική επιχείρηση.
Ανάμεσα σε τεράστιους κορμούς μυτιληνιώτικου πεύκου στοιβαγμένους σε μια μεριά και πριονοκορδέλες, πλάνες και τόρνους, οι κορμοί αποκτούν το επιθυμητό σχήμα και μέγεθος. Ο μοναδικός εργαζόμενος αναφέρει ότι το επάγγελμα φθίνει λόγω της ολοένα αυξανόμενης αντικατάστασης των ξύλινων από πλαστικά σκάφη, καθώς και από το γεγονός ότι κανένας νέος δεν επιλέγει το συγκεκριμένο επάγγελμα αφού απαιτεί γνώση, τέχνη και δυσκολία και η αμοιβή είναι σχετικά χαμηλή.
Και για όποιον θέλει να απολαύσει την ατμόσφαιρα των σκαριών σε επισκευή και τη θάλασσα που τα περιμένει ανανεωμένα, λίγο πιο πέρα κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο, στη στάση του Αστικού Λεωφορείου, το Καφέ-Ουζερί “Το ναυπηγείο” με θέα “το Ναυπηγείο”.
πηγή: parallaximag.gr
