Πριν από 100 χρόνια ο Γιώργος Μουχταρέλης ήρθε πρόσφυγας στην Καβάλα. Μαζί του έφερε και την τέχνη που γνώριζε.
Λειτούργησε στην Ομόνοια ένα κουρείο που η ζωή το διατήρησε και το διατηρεί. Ακόμη και σήμερα. Το διαδέχθηκε ο γαμπρός του Γιώργος Κοντογεωργίου ενώ σήμερα το κουρείο ηλικίας 100 ετών το λειτουργεί ο Θόδωρος Κοντογεωργίου. Εγγονός του Μουχταρέλη και γιος του Γιώργου Κοντογεωργίου.
Τα 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας του κουρείου συμπληρώθηκαν φέτος. Ο σεμνός Θόδωρος γνωστοποίησε το γεγονός με μια μικρή ταμπέλα στην είσοδο. Δίπλα της και στη βιτρίνα τοποθέτησε τα εργαλεία, τον εξοπλισμό του παππού του. Είναι το παλαιότερο κουρείο της Καβάλας με αυτήν την πρόσθετη ιδιαιτερότητα. 100 χρόνια τώρα είναι στο ίδιο ακριβώς σημείο.
Η συνέντευξη του Θόδωρου Κοντογεωργίου
Ερ: Πείτε μας την ιστορία του καταστήματος που φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια.
Απ: Η ιστορία ξεκινάει από τον παππού μου, ο οποίος ήρθε πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία στην Καβάλα και ήταν ήδη κουρέας, επιστρατευμένος στο εκστρατευτικό τότε σώμα. Επέστρεψε με τις δυνάμεις του Ελληνικού στρατού όταν υποχωρήσανε και κατανεμήθηκαν σε διάφορα λιμάνια της χώρας. Η καταγωγή του ήταν από την Αρτάκη της Μικράς Ασίας. Τότε που ήρθε αγόρασε το συγκεκριμένο ακίνητο με ότι χρήματα διέθετε, ότι είχε και δεν είχε, ξεκινώντας έτσι να ασκεί το επάγγελμα του. Από τότε μέχρι σήμερα το συγκεκριμένο κατάστημα είναι κουρείο. Πέρασε στα χέρια του πατέρα μου και στη συνέχεια στα δικά μου. Οπότε φέτος από το 1922 μέχρι σήμερα συμπληρώνει 100 χρόνια λειτουργίας.
Ερ: Στο ίδιο σημείο στην Οδό Ομονοίας;
Απ: Στην Οδό Ομονοίας 24 στο ίδιο σημείο, στο ίδιο κατάστημα. Όλα τα χρόνια ήταν κουρείο.
Ερ: Τα κουρεία και τότε και τώρα δε χρειάζονται πολλά τετραγωνικά μέτρα και το δικό σας είναι ένα μικρό κατάστημα.
Απ: Σίγουρα είναι ένα πολύ μικρό κατάστημα. Με εκπλήσσει που μερικές φορές κάποιοι ελάχιστοι Καβαλιώτες λένε ότι δεν ήξεραν ότι εδώ υπήρχε κουρείο. Ωστόσο είναι όσο χρειάζεται για να λειτουργήσει ένα κουρείο.
Ερ: Έχετε στη βιτρίνα του καταστήματος μια μικρή έκθεση για να τιμήσετε αυτά τα 100 χρόνια. Είναι κάποια εργαλεία, ο εξοπλισμός εκείνης της εποχής που άρχισε να λειτουργεί;
Απ: Ακριβώς. Είναι εξοπλισμός ο οποίος βέβαια σήμερα δεν υπάρχει. Είναι εξοπλισμός ο οποίος αντιστοιχούσε σε λειτουργία κουρείου που σήμερα δε γίνεται, τουλάχιστον δε γίνεται με αυτό τον τρόπο. Εκείνη τη εποχή οι κουρείς βγάζανε δόντια, βάζανε βεντούζες. Κόφτες, ήταν τα ξυράφια που ακονιζόταν στο λουρί, στο δέρμα. Έχω ότι έχει μείνει από εκείνη την εποχή και έμειναν πολλά πράγματα από παππού και πατέρα. Βέβαια ο πατέρας μου πρόλαβε και τα χρόνια του εκσυγχρονισμού, του ηλεκτρισμού, των ηλεκτρικών μηχανών κτλ, αλλά κυρίως από τα χρόνια του παππού υπάρχουν πάρα πολλά εργαλεία τα οποία σήμερα τα έχω για να τα βλέπω και να τα βλέπει όποιος άλλος ενδιαφέρεται από ιστορικής απόψεως.
Ερ: Υπάρχει άλλη τέτοια μεγάλη ιστορία κουρείου στην Καβάλα;
Απ: Όχι δεν υπάρχει. Είναι το παλαιότερο κουρείο.
Ερ: Και σε άλλες πόλεις είναι δύσκολο να το βρεις αυτό το πράγμα. Από τον παππού στον εγγονό που λένε.
Απ: Πανελλαδικά είναι ένα φαινόμενο. Αυτό έτυχε να είναι έτσι. Υπάρχουν συνάδελφοι που ο παππούς τους ήταν κουρέας αλλά δεν ήταν ο πατέρας τους. Δε συνεχίσανε να έχουνε τη δραστηριότητα τους, στο ίδιο σημείο. Κάπου έχει διακοπεί η σχέση με ένα συγκεκριμένο χώρο. Εδώ το φαινόμενο είναι ότι έχουμε τρίτης γενιάς που είμαι εγώ κουρέας και έχουμε στον ίδιο χώρο, χωρίς διακοπή.
Ερ: Σε εκείνη την περιοχή της Ομόνοιας, είχαν δοθεί στους πρόσφυγες ακίνητα ή είχαν δοθεί δάνεια και οικόπεδα και τα χτίσανε τότε οι πρόσφυγες;
Απ: Ήταν ήδη χτισμένα. Γνωρίζω καλά την ιστορία της περιοχής. Άλλωστε ήταν η παλιά αγορά. Υπήρχε αγορά το 1922, όταν ήρθαν οι πρόσφυγες. Από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι τον Άγιο Γιώργη. Είναι χτίσματα που υπήρχαν και πολλά ανήκαν σε Τούρκους, οι οποίοι έφυγαν με την ανταλλαγή κτλ. Κάποιοι τότε πουλήσανε και φύγανε. Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις.
Ερ: Βλέπουμε στην αγορά της Καβάλας μια επιστροφή στα παραδοσιακό κουρείο δηλαδή ήμασταν στα κομμωτήρια, στα σουπερ λουξ μαγαζιά και τώρα βλέπουμε ότι γίνονται πάλι κουρεία στην πόλη μας.
Απ: Κοιτάξτε η μόδα των Barber Shop δεν είναι Καβαλιώτικη ούτε καν Ελληνική. Είναι μια μόδα που διεθνώς επανήλθε, ανέκαμψε και παντού δημιουργούνται κουρεία με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Μιμούμενα μάλλον το παλιό παραδοσιακό τρόπο.
Ερ: Ξέρουμε ότι για τους κομμωτές και τους κουρείς η Δευτέρα είναι αργία, συνήθως δε λειτουργούν τα καταστήματα τους. Πότε προέκυψε; Είναι ας πούμε εδώ και 100 χρόνια;
Απ: Όχι είναι μεταγενέστερο. Είναι μια εξέλιξη, η οποία ήρθε όταν υποχρεώθηκαν τα κουρεία που μέχρι τότε είχαν δικό τους σωματείο ανεξάρτητο από τους κομμωτές, στη φάση όταν γύρω στο 1980 άρχισαν να φθείρονται έως και να εξαφανίζονται τα κουρεία και δεν μπορούσαν να συγκροτήσουν δικό τους σωματείο. Τότε λοιπόν στις περισσότερες πόλεις π.χ. στη Θεσσαλονίκη και στη Δράμα, αναγκάστηκαν να συγχωνευτούν και να φτιάξουν ενιαίο σωματείο με τους κομμωτές. Έγιναν πλέον σωματεία κομμωτών/κουρεών. Οπότε εκεί υιοθέτησαν το ωράριο που υπήρχε τότε.
Ερ: 100 χρόνια το Κουρείο Κοντογεωργίου στην Ομόνοια, θα έχει συνέχεια και μετά το Θεόδωρο Κοντογεωργίου; Τι λέτε;
Απ: Όχι, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση διότι και τα δυο μου παιδιά έχουν τελείως άλλη εκπαίδευση, μόρφωση και επαγγελματικό προσανατολισμό. Θυμάμαι και καμαρώνω και τον παππού μου και τον πατέρα μου, τους έχω φωτογραφία και τους βλέπω κάθε μέρα.
