Μια ανασκόπηση του βιβλίου «Il fiore del deserto» (το λουλούδι της επανάστασης) του Davide Grasso
Il fiore della rivoluzione το λουλούδι της επανάστασης
“Il fiore del deserto” του Davide Grasso, που εκδόθηκε από την Agenzia X, ανοίγει με μιαν αφιέρωση στους «A Berivan. A Zagros». Όπως και σε πολλά άλλα αποσπάσματα αυτού του βιβλίου, βρέθηκα στη θέση να πρέπει να περιoρίσω τις μνήμες και τα συναισθήματα που ανθίζουν μέσα μου όταν αναδύομαι ξανά μέσα στην επανάσταση της Βόρειας Συρίας. Θυμάμαι ότι είχα ενημερώσει τον Davide για το μαρτύριο των Berivan και Zagros μια μέρα του καυτού συριακού Μάιου 2018. Βρήκα τις φωτογραφίες τους, μαζί με αυτές άλλων μαρτύρων των Ypg και Ypj, να κρέμονται στον τοίχο μιας ακαδημίας, για κάποια σκοτεινή πνευματική σύνδεση σκέφτηκα αμέσως ότι ήταν οι hevalen για τους οποίους τον είχα ακούσει να μιλά. Έτσι ήταν, δεν ήξερε ότι είχαν πέσει, αλλά το περίμενε. Είχαν γίνει μάρτυρες το καλοκαίρι του 2017 στη επιχείρηση προσέγγισης στην Raqqa, τότε πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους. Ο Zagros προέρχονταν ακριβώς από την Raqqa και ονειρεύονταν να την απελευθερώσει από τον εφιάλτη ISIS. Αυτό το βιβλίο είναι η προσπάθεια να παραμείνουμε πιστοί στους μάρτυρες, να τους αποδώσουμε τον απαραίτητο σεβασμό, είναι μια χειρονομία αγώνα για τη συνέχιση του ταξιδιού εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας το ISIS και για την υπεράσπιση της συνομοσπονδιακής επανάστασης, της μοναδικής αντι-καπιταλιστικής, φεμινιστικής, οικολογικής επανάστασης που άνθισε στον αιώνα μας.
“Il fiore del deserto” αυτή τη στιγμή έχει μια ιδιαίτερη αξία και για άλλους λόγους. Πράγματι η Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας απειλείται από την Τουρκία του Ερντογάν και από τις ισλαμιστικές συμμορίες με τις οποίες είναι σύμμαχος, μετά την ανακοίνωση της απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων. Το βιβλίο αυτό είναι ένα ουσιαστικό δοκίμιο για αυτή τη σύγχρονη επανάσταση βασισμένo σε πολυάριθμες συνεντεύξεις, συνομιλίες και άμεσες εμπειρίες που συγκέντρωσε ο Davide στην διάρκεια των δύο ταξιδιών του στη Μέση Ανατολή, καθώς και επάνω στην ιστορική και πολιτική μελέτη της περιοχής. Εάν για την επανάσταση πρόκειται για μια κρίσιμη στιγμή στην οποία κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξή της, για εμάς ήρθε η ώρα να ενημερωθούμε, να λάβουμε μέρος και να υποστηρίξουμε αυτή τη δέσμευση, αυτή την επιχείρηση που δίνει ελπίδα ελευθερίας σε όλους τους λαούς του κόσμου.
Σαν να μην ήταν αρκετό για να δικαιολογήσει την αξία του έργου του, ο συγγραφέας προτάθηκε πρόσφατα από την Εισαγγελία του Τορίνο για το μέτρο της ειδικής επιτήρησης, επειδή θεωρήθηκε κοινωνικά επικίνδυνος λόγω της εμπειρίας του στις YPG με τις οποίες συμμετείχε στην στρατιωτική επιχείρηση για την απελευθέρωση της συριακής πόλης Manbij από το ισλαμικό κράτος το 2016.Στα έγγραφα της αίτησης του εισαγγελέα του Τορίνο περιλαμβάνεται επίσης το εξώφυλλο του προηγούμενου έργου του, «Hevalen. Γιατί πήγα να πολεμήσω το ISIS στη Συρία «, που θεωρήθηκε απ’ ότι φαίνεται στοιχείο κοινωνικού κινδύνου, μαζί με αποσπάσματα από τις πολυάριθμες συνεντεύξεις στις οποίες ο Davide μίλησε για τη Συρία και τη συνομοσπονδιακή επανάσταση.
Μόλις επιστρέψαμε αντιμετωπίσαμε συχνά ανθρώπους για τους οποίους η κατάσταση στη Συρία είναι πολύ προβληματική-μπερδεμένη, δεν καταλαβαίνουν ποιον να υποστηρίξουν. Στις αρχικές σελίδες αυτού του βιβλίου βρίσκεται η καλύτερη απάντηση. Η εισαγωγή είναι μια πολύτιμη εξήγηση, πλούσια από πηγές, για τα κυριότερα γεγονότα που έχουν αναστατώσει τη Συρία από το 2011 μέχρι σήμερα: πώς γεννήθηκαν οι εξεγέρσεις στο πλαίσιο της αραβικής Άνοιξης, ποια ήταν η επιρροή των παγκόσμιων και περιφερειακών δυνάμεων (Ηνωμένες Πολιτείες, Σαουδική Αραβία, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ρωσία, Κατάρ, Τουρκία, …), ποια τα χωρία κλειδιά της σύγκρουσης και της επανάστασης. Με καθαρότητα διακρίνονται και εξηγούνται οι διαδρομές των τριών πλευρών: η ολιγαρχική του δικτατορικού καθεστώτος του Bashar al-Assad, η θεοκρατική των διαφορετικών ισλαμιστικών ή σαλαφιστικών συμμοριών και η δημοκρατική-επαναστατική του Pyd και των Ypg / Ypj.
Στο βιβλίο γίνεται λόγος για το Ιράκ και το φράγμα της Μοσούλης (και τα συμφέροντα της Ιταλίας για αυτό το τρομακτικό έργο), για τις κοινότητες, τους γεωργικούς συνεταιρισμούς, το γυναικείο κίνημα, τις βασικές μάχες, την επαναστατική τέχνη, την λαϊκή αυτοάμυνα, την ιδεολογία και πολλά άλλα πράγματα μέχρι τα πιο πρόσφατα γεγονότα. Για καθένα από τα θέματα που εξετάζονται στο κέντρο δεν είναι μια αντικειμενική και αποστασιοποιημένη περιγραφή, αλλά είναι τα λόγια των ανδρών και των γυναικών που κάνουν την επανάσταση: τι σκέφτονται, ποια είναι τα σχέδια τους, οι δυσκολίες που συναντούν. Από τα λόγια των πιο καταρτισμένων μαχητών σε εκείνα των λαϊκών πρωταγωνιστών, ακόμη και όταν δεν είναι απόλυτα προσκολλημένοι στην ομοσπονδιακή ιδεολογία, αντιλαμβανόμαστε την πολυπλοκότητα μιας πραγματικής επαναστατικής διαδικασίας που είναι ικανή να εμπλέκει και να κινητοποιεί όλα τα στρώματα της κοινωνίας, μέσα στον πλούτο της και τις αντιφάσεις της. Στην εμπειρία μας στη ζωή στην Ευρώπη είναι μερικές φορές δύσκολο ακόμη και να φανταστούμε το κύρος και την επικαιρότητα μιας επαναστατικής προοπτικής, αλλά αντιθέτως αυτές οι μαρτυρίες μας μιλούν για μια πεποίθηση σε μια ελεύθερη κοινωνία τόσο ισχυρή ώστε να αμφισβητεί και να τα βάζει με τις σκληρότερες συνθήκες, να τις προκαλεί.
Το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου ασχολείται με μερικά από τα θέματα που εμφανίζονται συχνά στις συζητήσεις που αντιμετωπίζουμε στην Ιταλία. Ποια είναι η σχέση μεταξύ της επανάστασης και των Ηνωμένων Πολιτειών; Ποια είναι η σχέση με το παλαιστινιακό ζήτημα; Ποια πιθανή προσέγγιση από την πλευρά της αριστεράς στο Ισλάμ; Ένα σημαντικό ρόλο έχει η κριτική του παρεξηγημένου αντιιμπεριαλισμού των υποστηρικτών του καθεστώτος Assad και στη γοητεία της αριστεράς για τη θεοκρατική πρόταση των ισλαμικών συμμοριών. Η συνομοσπονδιακή επανάσταση μας διδάσκει επίσης ότι δεν μπορούμε να αγωνιζόμαστε για μια ελεύθερη κοινωνία αν αγνοούμε τον πόνο που παράγει η εξουσία στον λαό και ταυτόχρονα δεν λαμβάνουμε υπόψη τις μορφές κοινωνικής ανυποταξίας ως πεδία μάχης επάνω στα οποία πρέπει να διαδραματίσουν οι επαναστάτες αγωνιστές τον ρόλο να προτείνουν οράματα και σχέδια απελευθέρωσης.
Εκείνη να μπορεί να επικρίνει, να κριτικάρει την επανάσταση για την οποία ρίσκαρε τη ζωή του, στην οποία εναποθέτονται ελπίδες, είναι μια ικανότητα που πάντα έδειξε ο Davide και που πάντα εκτιμώ. Το βιβλίο αυτό είναι εμποτισμένο με αυτήν: «Το να μάθουν από μια πολιτική εμπειρία αναμφίβολης επιτυχίας είναι θεμελιώδες για όσους θέλουν να αμφισβητήσουν και να προκαλέσουν το παρόν με παρόμοιους στόχους και σκοπούς, να αναλύσουν το επαναστατικό φαινόμενο με κριτικό και ανεξάρτητο τρόπο, ούτως ή άλλως και οπουδήποτε παρουσιάζεται, είναι ένα από τα βασικά καθήκοντα ενός στρατευμένου, αλλά και μεταξύ των δυσκολότερων.»
Διαβάζοντας το »λουλούδι της ερήμου» “Il fiore del deserto” μου ήρθε στο μυαλό ο πρόλογος του Λένιν στο «Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» του John Reed, στον οποίο ο μπολσεβίκικος επαναστάτης έλεγε: «Το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους εργάτες όλου του κόσμου. Είναι ένα βιβλίο που θα μου άρεσε, θα ήθελα να δω να δημοσιεύεται σε εκατομμύρια αντίτυπα και να μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες.»
Ίσως η σύγκριση με γεγονότα τέτοιας ιστορικής και πολιτικής σημασίας όπως η επανάσταση του ’17 στη Ρωσία μπορεί να μοιάζει με ρίσκο, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι η επανάσταση στη Βόρεια Συρία είναι η μόνη επανάσταση του αιώνα μας, η μόνη που η γενιά μας βλέπει να γεννιέται, δημιουργώντας μια εναλλακτική λύση και παλεύοντας για ένα μέλλον ελευθερίας. Εάν δεν θέλουμε να βλέπουμε την ιστορία, την ιστορία των λαών σε εξέγερση, την ιστορία μας, να ρέει ενώπιον μας ενώ έχουμε την πρόθεση να σκεπτόμαστε κάτι άλλο, πρέπει να αναπτύξουμε μια σχέση φιλίας, γνώσης και υποστήριξης με αυτή την επανάσταση: “Il fiore del deserto” »το λουλούδι της ερήμου» είναι ένα βήμα κατά μήκος αυτής της διαδρομής. «Δεν υπάρχει επανάσταση που να μην είναι υπό πολιορκία, αλλά ο χαρακτήρας του μοιραίου που φαίνεται να αναλαμβάνει αυτή η περίσταση δεν απαλλάσσει τις γυναίκες και τους άνδρες που αγαπούν την ελευθερία από το να ενεργήσουν στην υπεράσπισή της.»
Jacopo Bindi Mιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος infoautorg
