Η Ντόρα Μπακογιάννη μαζί με την μητέρα του Θάνου Αξαρλιάν είναι ίσως τα πλέον εμβληματικά και τραγικά συγχρόνως πρόσωπα από τις οικογένειες των δεκάδων θυμάτων της «17 Νοέμβρη».
Στα 35 της χρόνια, το 1989, όταν η «17 Νοέμβρη» εκτέλεσε εν ψυχρώ τον άντρα της Παύλο Μπακογιάννη, έμεινε χήρα με δύο ορφανά μικρά παιδιά στην τρυφερή ηλικία των 13 και των 11 χρονών αντιστοίχως.
Ο καθένας θα δικαιολογούσε τα όποια αισθήματα μίσους και αντεκδίκησης θα φώλιαζαν στην ψυχή της απέναντι στους ειδεχθείς και αμετανόητους φονιάδες του συζύγου της.
Κι όμως αυτή η πολύπειρη αστή πολιτικός, με ένα αφάνταστο μεγαλείο ψυχής, προσηλωμένη στις αρχές του φιλελευθερισμού και του ευρωπαϊκού ιδεώδους, δίνει σε όλους μας σήμερα μαθήματα υψηλού δημοκρατικού φρονήματος και αίσθησης του κράτους δικαίου, με τις δηλώσεις της στον ΣΚΑΙ και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Αναστασοπούλου, για το θέμα Κουφοντίνα (του φονιά του άντρα της δηλαδή).
Λέει η Ντόρα Μπακογιάννη:
«Σε αντίθεση με τους τρομοκράτες που πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, εμείς οι δημοκράτες πιστεύουμε στον απόλυτο σεβασμό του κράτους δικαίου. Τι σημαίνει αυτό; Απόλυτος σεβασμός του κράτους δικαίου σημαίνει ότι η εφαρμογή του νόμου θα ισχύσει για όλους. Και όταν λέμε για όλους εννοούμε όλους. Αυτό γίνεται σήμερα στην ελληνική πολιτεία και αυτό εύχομαι να συνεχίσει να γίνεται».
Όσοι λοιπόν από τους συμπολίτες μας, ζητούν επί πίνακι την κεφαλή του Βασίλη Βασιλικού ας παραδειγματιστούν τουλάχιστον από το μεγαλείο ψυχής της Ντόρας Μπακογιάννη.
Θ.Θ.
