Γράφει στο Voria.gr η Μαρία Μαθιοπούλου
Ο Βαγγέλης Θεοδωρακίδης –με την παρακαταθήκη του παππού και του θείου του που τον μύησαν στη μελισσοκομία- δημιούργησε πριν από μερικούς μήνες «Το Μέλι του Βαγγέλη» με 300 μελίσσια, τα οποία ταξιδεύουν σε όλη τη Μακεδονία
Κοιμάται και ξυπνά ανησυχώντας για την ευζωία των μελισσών του. Αυτή τον ενδιαφέρει περισσότερο από όλα και κάνει ό,τι μπορεί για να την εξασφαλίσει.
Με μια αγνή αγάπη για τη μελισσοκομία, που βρίσκεται πίσω από κάθε του απόφαση –ακόμα και από την επιλογή των σπουδών του στη Γεωπονία- ο 27χρονος Βαγγέλης Θεοδωρακίδης δημιούργησε πριν από μερικούς μήνες στη Μεσορόπη Καβάλας «Το Μέλι του Βαγγέλη».
Το brand του μάλιστα προέκυψε από τους ίδιους τους πελάτες του, που έχοντας δοκιμάσει τόσο το δικό του προϊόν όσο και άλλα, του έλεγαν: «εμείς θέλουμε το μέλι του Βαγγέλη». Σήμερα «Το Μέλι του Βαγγέλη» διαθέτει 300 μελίσσια που ταξιδεύουν σε όλη τη Μακεδονία, κυνηγώντας τη… βροχή, η οποία δίνει ζωή στα φυτά και διευκολύνει την ανθοφορία, τη νεκταροέκκριση και την μελιτοέκκριση.
Το μέλι του νεαρού μελισσοκόμου είναι πιστοποιημένο βιολογικό, μια επιλογή που έκανε πρώτα από όλα για το ευ ζην των μελισσών του. Διατίθεται δε σε τρεις τύπους, μέλι πεύκου από τη Θάσο, μέλι ανθέων με μέντα και άλλα βότανα από το Παγγαίο και μέλι σουσούρας από τον Χολομώντα.
Μάλιστα, στα σχέδια του Βαγγέλη Θεοδωρακίδη είναι να… κυνηγήσει το κάστανο του Αγίου Όρους, τη βελανιδιά στα βουνά της Δράμας και των Γρεβενών και το έλατο στο Καρπενήσι. Επίσης, σκοπεύει να τοποθετήσει τα μέλια του –τα οποία για την ώρα παραδίδει ο ίδιος- σε καταστήματα και ντελικατέσεν σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και άλλες πόλεις ανά την Ελλάδα, ενώ τον ενδιαφέρει και το εξωτερικό, με στόχους τις αγορές της Ελβετίας, της Ολλανδίας και της Γερμανίας.
Παράλληλα, δρομολογεί τη δημιουργία του e-shop του, ώστε να φέρει πιο κοντά και τους πλέον απομακρυσμένους προορισμούς.
«Οι μέλισσες είναι έρωτας. Ο μελισσοκόμος έχει μια διαρκή ανησυχία γι’ αυτές και μπορεί να μιλά ώρες για τα μελίσσια του. Ακόμα και το τσίμπημα της μέλισσας είναι γλυκό για μας», λέει στη Voria.gr ο Βαγγέλης Θεοδωρακίδης, σημειώνοντας μάλιστα πως το πιο σημαντικό για εκείνον είναι η… ταπείνωση που γνωρίζει ο μελισσοκόμος μέσα από τις μέλισσες, οι οποίες –μαζί με τον καιρό- μπορούν να ανατρέψουν όλα τα σχέδιά του.
«Κάθε μελίσσι είναι ένα διαφορετικό βιβλίο που ανοίγεις, με διαφορετική γνώση. Όσο περισσότερα μελίσσια έχεις δει τόσο περισσότερα πράγματα μαθαίνεις για τη μέλισσα» εξηγεί, εκφράζοντας παράλληλα την ικανοποίησή του για το ότι οι πελάτες του εμπιστεύονται εκείνον και το προϊόν του.
Μελισσοκόμος από… κούνια
Ο Βαγγέλης Θεοδωρακίδης, αν και νεαρός σε ηλικία, έχει μακρά σχέση με τις μέλισσες. Ήταν 6 χρονών, όταν, νύχτα Δεκαπενταύγουστου, ο παππούς του, Βαγγέλης Κόνιας, τον πήρε μαζί του στη Θάσο για να τρυγήσουν το μέλι.
Αυτή η πρώτη εμπειρία, από το νυχτερινό ταξίδι για να προλάβουν το πρωινό φέρι μέχρι τον τρύγο του μελιού, έγραψε τις καθοριστικές… αράδες μέσα του που έμελλε να εξελιχθούν σε μια γλυκιά μελισσοκομική ιστορία.
Ακόμα και πιο μικρός όμως είχε εξοικείωση με τις μέλισσες, αφού ο θείος και νονός του, Λουκάς Κόνιας –ο μέντοράς του στη μελισσοκομία, από τον οποίο έμαθε όλα τα μυστικά- διατηρούσε στην αυλή του σπιτιού στη Μεσορόπη μερικές κυψέλες, που αποτελούσαν εστία περιέργειας και ενδιαφέροντος για τον Βαγγέλη. Μάλιστα, ήταν εκείνος που του χάρισε τις πέντε πρώτες του κυψέλες, βάζοντας τον μικρό ανιψιό για τα καλά στον κόσμο των μελισσών.
Στα 13 του ο έφηβος μελισσοκόμος άρχισε να δίνει τα πρώτα του μέλια σε συγγενείς και γνωστούς και η αγάπη του για τις μέλισσες μεγάλωνε χρόνο με τον χρόνο, υπαγορεύοντας ακόμα και την επιλογή των σπουδών του.
Έτσι, αποφάσισε να σπουδάσει Γεωπονία στο ΑΠΘ με κατεύθυνση ζωική παραγωγή, ώστε να γνωρίσει τη χλωρίδα και την πανίδα επιστημονικά και να κατανοήσει καλύτερα τις ανάγκες των μελισσών. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του Erasmus του στην τεχνολογία τροφίμων στην Πορτογαλία, στο Πανεπιστήμιο Αλγκάρβε, εργάστηκε σε έναν ντόπιο μελισσοκόμο με 2.000 μελίσσια, για να πάρει και μια διεθνή γεύση από τον κλάδο.
Η δε πτυχιακή του είχε θέμα «την ευζωία και την εξυγιαντική συμπεριφορά της μέλισσας ενάντια στην βαρροϊκή ακαρίαση», ενώ έκανε την πρακτική του στο Ινστιτούτο Μελιού του ΕΛΓΟ Δήμητρα, όπου και συνεργάστηκε για την επικονίαση της μηλιάς και της αμυγδαλιάς.
Δούλεψε επίσης για κάποιο διάστημα ως ξεναγός σε ένα μελισσοκομικό πάρκο στη Θεσσαλονίκη, θέλοντας να αποκτήσει όσο περισσότερη εμπειρία γύρω από τις μέλισσες μπορούσε, ενώ κατά καιρούς εργάστηκε δίπλα σε άλλους μελισσοκόμους, για να «οσμισθεί» μερικά από τα μυστικά τους.
«Δουλεύουμε σε αντίξοες καιρικές συνθήκες και πρέπει να έχουμε διορατικότητα για την εξέλιξη της ανθοφορίας. Γενικά όμως ο κλάδος αντιμετωπίζει κι άλλες δυσκολίες , κυρίως εξαιτίας του αθέμιτου ανταγωνισμού από τις ελληνοποιήσεις, του υψηλού ενεργειακού και μεταφορικού κόστους, αλλά και του κόστους συντήρησης των μελισσιών» τονίζει.
πηγή: voria.gr
