Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 2025 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ
Αγαπητοί χριστιανοί και χριστιανές και πνευματικά μου παιδιά, ήδη από σήμερα ο κόσμος μας γεύεται την είσοδό του στο νέο έτος 2025. Ένας κόσμος πλημμυρισμένος από την αγάπη του Θεού. Ένας κόσμος που δημιουργήθηκε από τον Θεό και μέσα στον οποίο υπάρχουν και ζούν οι άνθρωποι, τα ζώα, τα ψάρια, τα έντομα, τα φυτά, οι μονοκύτταροι οργανισμοί.
Ένας κόσμος μέσα στον οποίο υπάρχουν τα ανόργανα και τα οργανικά στοιχεία της φύσεως. Ένας κόσμος που περιλαμβάνει το σύμπαν, τους γαλαξίες, τα αστρικα και ηλιακά συστήματα με τους πλανήτες, τους γαλαξίες, ένας κόσμος, που ωνομάσθηκε έτσι από τον Θεό, γιατί, πραγματικά, είναι ένα στολίδι.
Σε αυτόν τον κόσμο πλάσθηκε από τον άγιο Τριαδικό Θεό μας, και ο άνθρωπος. Πριν απο τον φυσικό και ορατό κόσμο, ο Θεός μας, έπλασε και τον πνευματικό και αόρατο κόσμο, τους αγίους αγγέλους. Αυτός ο κόσμος μέσα στους αιώνες συναντιέται με τα δημιουργήματα του Θεού και την ιστορία. Ένας κόσμος που περικλείει τα πάντα όσα με τις αισθήσεις του ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται από την στιγμή της δημιουργίας του από τον άγιο Τριαδικό Θεό μας.
Στην αγία Γραφή η λέξη «κόσμος» αναφέρεται αμέτρητες φορές, και αυτό αποδεικνύει την μεγάλη αξία που έχει ο κόσμος, μαζύ με τον οποίο ο Θεός εδημιούργησε τον χρόνο. Σαν αστραπές πνευματικές ακούγονται τα λόγια της αγίας Γραφής : «Στην αρχή ο Θεός εδημιούργησε τον ουρανό και την γη.
Η γη όμως ήταν έρημη και ασχημάτιστη. ήταν σκοτάδι επάνω από την άβυσσο, και επάνω στα νερά έπνεε Πνεύμα Θεού» (Γεν. 1, 1-2). Σύμφωνα με το πρώτο βιβλίο της αγίας Γραφής την Γένεση, του οποίου θεόπνευστος συγγραφέας είναι ο προφήτης Μωϋσής (1593 – 1473 π.Χ.), ο Θεός εδημιούργησε κατά την 1η ημέρα το φως, κατά την 2η ημέρα το στερέωμα που χωρίζει τον ουρανό από την γη, κατά την 3η ημέρα, την θάλασσα και την ξηρά με την γη να βλασταίνη και να καρποφορή, κατά την 4η ημέρα τον ήλιο, την σελήνη και τα άστρα, κατά την 5η ημέρα τα ψάρια και τα πουλιά, κατά την 6η ημέρα τα ζώα και τον άνθρωπο.
Αυτό το μοναδικό θαύμα διακηρύσσει προς την ανθρωπότητα ο άγιος Τριαδικός Θεός μας, ο Πατήρ, ο Υιός και το άγιο Πνεύμα στο θεόπνευστο βιβλίο του Ιώβ που γράφτηκε περίπου στις αρχές του 6ου αιώνος π.Χ. : «Ποιος είσαι συ που τα δικά μου σχέδια αμφισβητείς;
Γιατί ομιλείς για πράγματα που δεν αντιλαμβάνεσαι; Σαν άνδρας τώρα ετοιμάσου. Εμπρός! Εγώ θα σε ερωτώ και συ θα μου αποκρίνεσαι : Που ήσουν συ όταν εγώ εδημιούργησα την γη; … Τότε όλα τα αστέρια της αυγης μαζύ τραγούδαγαν και σκόρπιζαν κραυγές χαράς όλοι οι άγγελοί μου.
Ποιος περιώρισε την θάλασσα με πύλες, σαν προέβαλε από τα μητρικά σπλάγχνα της γης με ορμή; Εγώ την έντυσα με τα σύννεφα και την σπαργάνωσα με ομίχλη. Όρια της εχάραξα, την εκράτησα πίσω από πύλες κλειδαμπαρωμένες.
Της είπα ‘ως εδώ θα έρχεσαι, ούτε γραμμή παρά πέρα. Εδώ θα σπάζουν τα περήφανα κύματά σου’. Συ άνθρωπε, μέσα στη ζωή σου προσέταξες ποτέ την ημέρα να φανή; Η μήπως είπες στην αυγή να προβάλη; Να πιάση από τις άκρες της την γη, να την τινάξη και οι ασεβείς να σκορπισθούν;
Στο φως της ημέρας τα βουνά και οι λαγκαδιές προβάλλουν σαν τις πτυχές μιάς φορεσιάς. Αλλά στο φως τα έργα των ασεβών δεν ευδοκιμούν, και κάθε χέρι που υψωνόταν βίαιο θα πέση συντριμμένο. Μήπως προχώρησες έως τις πηγές της θάλασσας;
Η μήπως εξερεύνησες τα βάθη της αβύσσου; Σου έδειξε ποτέ κάποιος τις πύλες του θανάτου; Ήσουν εκεί από όπου ξεκινά αιώνιο σκοτάδι; Γνωρίζεις, αλήθεια, έως ποιο σημείο εκτείνεται η γη; Απάντησε μου εάν όλα αυτά τα γνωρίζεις.
Γνωρίζεις τον δρόμο για να φθάσης στην κατοικία του φωτός; Και γνωρίζεις που φωλιάζει το σκοτάδι; Μπορείς τα δυό τους στού δρόμου τους το τέλος να τα πας, και πάλι στην κατοικία τους να τα φέρεις;» (Ιώβ 38, 2-20)
Ο άγιος και μέγας Βασίλειος, αρχιεπίσκοπος Καισαρείας (330-379 μ.Χ.), συνέγραψε μεταξύ των άλλων και εννέα (9) ομιλίες με θέμα την Εξαήμερο, δηλαδή την αναφορά στις εξ (6) ημέρες της δημιουργίας του κόσμου από τον Θεό, όπως αυτές αναφέρονται στο θεόπνευστο βιβλίο της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης.
Στην αρχή της πρώτης ομιλίας του, λέγει: «’Στην αρχή εδημιούργησε ο Θεός’. Τι ωραίο πράγμα η τάξη! Έβαλε πρώτα αρχή για να μη νομίσουν μερικοί ότι ο κόσμος είναι άναρχος. έπειτα προσέθεσε το ‘εδημιούργησε’ για να φανή ότι αυτό που εδημιουργήθηκε είναι ελάχιστο μέρος της δυνάμεως του δημιουργού.
Ο κεραμοποιός με μία και την ίδια πάντοτε τέχνη πλάθει αναρίθμητα σκεύη, χωρίς να εξαντλήται ούτε η τέχνη ούτε η δύναμή του. Έτσι και ο δημιουργός αυτού του σύμπαντος, έχοντας την δημιουργική δύναμη όχι ισομεγέθη με ένα μόνο κόσμο, αλλά απείρως μεγαλύτερη, με το νεύμα του θελήματός του μόνον, έφερε στην ύπαρξη τα μεγέθη των πραγμάτων που βλέπομε.
Αφού, λοιπόν, ο κόσμος, και αρχή έχει, και εδημιουργήθηκε, ερεύνα να μάθης ποιος είναι εκείνος που του έδωσε αρχή και ποιος ο δημιουργός. Η μάλλον, για να μη παραπλανηθής έξω από τον δρόμο της αληθείας ερευνώντας με ανθρωπίνους συλλογισμούς, σε προλαμβάνει με την διδασκαλία, αποτυπώνοντας κατά κάποιο τρόπο, σαν σφραγίδα και φυλακτό στις ψυχές μας το πολυτίμητο όνομα του Θεού, και λέγοντας. ‘στην αρχή εδημιούργησε ο Θεός’.
Η μακαρία φύση, η ανεξάντλητη αγαθότητα, αυτό που αγαπούν όλες οι λογικές υπάρξεις, το πολυπόθητο κάλλος, η αρχή των όντων, η πηγή της ζωής, το νοερό φως, η άφθαστη σοφία, αυτός ‘εδημιούργησε στην αρχή τον ουρανό και την γη’» (Μεγ. Βασιλείου, Α’ Ομιλία εις την Εξαήμερο, ΕΠΕ τόμος 4ος , σελ. 30, 12 – 33, 6).
Σήμερα, η αγία μας Εκκλησία, μας προσφέρει την μεγάλη ευκαιρία να εορτάσωμε αφ’ ενός μεν την μεγάλη Δεσποτική Εορτή της Περιτομής του Χριστού μας και αφ’ ετέρου τον Μέγα Βασίλειο, τον αρχιεπίσκοπο της Καισαρείας της Καππαδοκίας, που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και είναι μία από τις πιο εμβληματικές άγιες προσωπικότητες της χριστιανωσύνης, και είναι ένας από τους αγίους Τρεις Ιεράρχες, τους πανεπιστήμονες και οικουμενικούς διδασκάλους, μαζύ με τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.
Γράφει γι’ αυτόν, ο φίλος του άγιος Γρηγόριος (329 – 390 μ.Χ.), στον περίφημο Επιτάφιο Λόγο του που εξεφώνησε κατά την κοίμηση του φίλου του Βασιλείου: «Ελάτε τώρα, γύρω μου όλος ο χορός εκείνου, οι κληρικοί και οι λαικοί, όσοι είσθε από τους ιδικούς μας και όσοι από τους έξω.
Συνεργασθήτε μαζύ μου εις τον έπαινόν του, διηγούμενος ο καθένας και κάποιαν άλλην από τις αρετές του, και αναζητώντας, όσοι έχετε εξουσίαν τον νομοθέτην, όσοι είσθε από πολιτείες τον πολιστή, οι προϊστάμενοι του δήμου την ευταξία, οι σχετικοί με τους λόγους τον διδάσκαλο, οι παρθένες τον νυμφαγωγό, οι έγγαμες τον σύμβουλο, οι ερημικοί τον αναπτερωτή, οι κοινωνικοί τον δικαστή, οι αγράμματοι τον οδηγό, οι θεωρητικοί τον θεολόγο, οι ευθυμούντες το χαλινάρι, όσοι πενθούν τον παρηγορητή, οι γέροντες την βακτηρία, η νεότητα τον παιδαγωγό, η φτώχεια τον προμηθευτή, ο πλούτος τον οικονόμο.
Καλό είναι να επαινέσουν και οι χήρες τον προστάτη, οι ορφανοί τον πατέρα, οι πτωχοί τον φίλο τους, οι ξένοι τον φιλοξενητή, οι αδελφοί τον αδελφό τους, οι άρρωστοι τον ιατρό για όποια νόσο και θεραπεία, οι υγιείς τον φύλακα της υγιείας. Όλοι να αναζητήσουν αυτόν που γίνεται όλα σε όλους, για να τους κερδίση όλους η τους περισσοτέρους.
Αυτά έχεις από εμένα, Βασίλειε, την γλώσσα την γλυκυτάτη κάποτε για σένα και ισότιμη και συνήλικη. Εάν επλησιάσαμε την αξία σου, είναι αυτό ιδικό σου χάρισμα. Σε σένα έχοντας το θάρρος μου έστησα τον λόγο μου για σένα. Εάν όμως εστάθηκα πολύ μακρυά από ο,τι ήλπιζα, τι πρέπει να πάθω βασανισμένος από τα γηρατειά, από την νόσο, αλλά και από τον πόθο τον ιδικό σου;
Αλλά το κατά δύναμη είναι αγαπητό και στον Θεό. Συ να μας παρακολουθής από υψηλά, θεϊκέ φίλε και σεβαστέ, και τον σκόλοπα της σαρκός που μας έδωσε ο Θεός να μας παιδαγωγή, η σταμάτησέ τον με τις πρεσβείες σου, η κάνε μας να τον υπομένωμε με δύναμη.
Όλη μας την ζωή οδήγησέ την προς το καλύτερο. Και στην μετάστασή μας από εδώ, δέξου και εμάς εκεί στις ιδικές σου σκηνές, ώστε μαζύ ζώντας, και μαζύ θεωρώντας την αγία και μακαρία Τριάδα, καθαρώτερα και τελειώτερα από ό,τι έχομε δεχθεί μέτρια τις εμφανίσεις της, να σταθούμε σε αυτό το σημείο του πόθου μας και να λάβωμε αυτή την αντίδοση για όσες επιθέσεις δεχθήκαμε και για όσους αγώνες εκάναμε.
Αυτός είναι ο ιδικός μας λόγος για σένα. Εμάς όμως ποιος θα μας επαινέση όταν εγκαταλείψωμε την ζωή έπειτα από εσένα; Εάν βέβαια πραγματοποιήσωμε κάτι που να αξίζη έπαινο για τον Ιησού Χριστό, τον Κυριό μας, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν» (αγ. Γρηγορίου Θεολόγου, Επιτάφιος Λόγος στον Μέγα Βασίλειο, ΕΠΕ, Τομ. 6, σελ. 268, 3 – 271, 12).
Αγαπητοί μου και αγαπητές μου, εφέτος το έτος 2025, με την λήξη της επετείου της συμπληρώσεως εκατον (100) ετών από την ίδρυση της ιεράς μας Μητροπόλεως των Φιλίππων, της Νεαπόλεως και της Θάσου, το 1924, το αφιερώνομε στον προκάτοχό μας Μητροπολίτη κυρό ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ τον Χατζησταύρου, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, έχοντας πάντοτε την σκέψη μας, να καταφθάνη προς το παρελθόν για να επαναφέρη στο παρόν, την συγκίνηση, την προσευχή, την ανάμνηση, την προσφορά, τον αγώνα, τον κόπο, την ιστορία, την πορεία, την παρουσία του, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στη Χάλκη, στην Μικρά Ασία, στις Τράλλεις, στη Φιλαδέλφεια, στην Έφεσο, στη Βέροια, στην Καβάλα, και τελευταία στην Αθήνα.
Η παρουσία του μακαριστού Πρωθιεράρχου στην ζωή της τοπικής μας Εκκλησίας ήταν μία παρουσία συνεχής, μία παρουσία που ακτινοβολούσε, μία παρουσία ζωής και θυσίας, προσφοράς και φιλανθρωπίας, αγάπης και δημιουργίας, αλληλεγγύης και φιλαδελφίας.
Συγχρόνως όμως η ίδια, η επίγεια διαδρομή του, ήταν και μία παρουσία, που με την άκτιστη χάρη της αγίας Τριάδος, και την συνεργία της ελεύθερης βουλήσεως κάθε ανθρώπου, φα-νερώθηκε το έργο της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας μέσα στον κόσμο, γεγονός που χαρισματικά δωρίζεται από τον Θεό προς τους ανθρώπους, επειδή ο ίδιος ο Θεός συνεργεί όπου και όπως θέλει εκείνος για την σωτηρία μας.
Αυτή η φανέρωση όμως του έργου της επί γης στρατευομένης και αγωνιζομένης Εκκλησίας του Χριστού μας, επιτελείται, καλλιεργείται και αυξάνεται, μέσα στην ευλογημένη βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος (από την έναρξη της θείας λειτουργίας), μαζύ με όλους τους κληρικούς μας, επισκόπους, ιερείς και διακόνους, μαζύ με τους λαικούς και συνεργάτες μας, μαζύ με τους θεολόγους, τους ακαδημαϊκούς καθηγητές και διδασκάλους, πάντοτε με την σοφή και συνετή καθοδήγηση αγίων ιεραρχών, ποιμένων και εμπείρων πνευματικών πατέρων, και πάντοτε μέσα στη μυστηριακή και λειτουργική ζωή της αγίας μας Εκ-κλησίας.
Άλλωστε τα λόγια του Χριστού αποδεικνύουν το αληθές των παρα-πάνω πραγμάτων : «Ο άνεμος πνέει όπου θέλει. Ακούεις την βοή του, αλλά δεν γνωρίζεις από που έρχεται και που πηγαίνει. Έτσι συμβαίνει και με τον καθέναν που γεννιέται από το Πνεύμα» (Ιω. 3, 8) .
Εύχομαι προς όλους και όλες, ο νέος χρόνος 2025 να αποτελέση την αιτία για να είμεθα αγαπημένοι και ενωμένοι μέσα στην αγία μας Εκκλησία, με πίστη στον Χριστό και αγάπη για την πατρίδα μας την Ελλάδα, και για να αγωνιζώμεθα καθημερινά, για τα καλύτερα, τα ωραιότερα, τα πιο αγαπημένα δώρα του Θεού στη ζωή μας, πάντοτε μαζύ με τον άγνωστο συνάνθρωπό μας, τον φίλο του Χριστού μας.
Με εγκάρδιες πατρικές χαρμόσυνες ευχές και ευλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
