Οι χώρες Ρωσία-Τουρκία χαρακτηρίζονται ως «αναθεωρητικές» των Συνθηκών με σκοπό την επέκταση των συνόρων τους. Αναπολούν τις αυτοκρατορίες από τις οποίες προήλθαν (Τσαρική Ρωσία-Οθωμανική Αυτοκρατορία). Ακολουθούν τη θεωρία του «Ζωτικού Χώρου» που εφάρμοσε ο Χίτλερ, μεγάλη Ρωσία, γαλάζια πατρίδα αντίστοιχα.
Με την ΕΙΣΒΟΛΗ στην Ουκρανία ξεκίνησε ένας καταστροφικός πόλεμος, ο πόλεμος του Πούτιν, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο. Ένας πόλεμος επιθετικός και παράνομος σε βάρος γειτονικής δημοκρατικής χώρας, ενώ αναζητούνται τα πραγματικά αίτια της εισβολής.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αδυνατεί να εκδώσει καταδικαστικό ψήφισμα εναντίον της Ρωσίας ως Μόνιμο Μέλος του και βάσει του κανόνα της Ομοφωνίας των Μεγάλων Δυνάμεων όταν μία εξ αυτών απέχει της ψηφοφορίας, παρόλο που η αποχή δεν χαρακτηρίζεται ως «βέτο», δεν υπάρχει Απόφαση-Ψήφισμα.
Αναθεωρητική Τουρκία
Ο Αναθεωρητισμός της Τουρκίας είναι όμοιος της Ρωσίας όπως και ο αυταρχισμός του Ερντογάν με του Πούτιν. Στον πόλεμο αυτό η Τουρκία έδειξε μια στάση ιδιαίτερα περίεργη. Καταδίκασε φραστικά την εισβολή της Ρωσίας και έδειξε να εφαρμόζει τη συνθήκη του Μοντρέ υπέρ της Ουκρανίας.
Αρνήθηκε όμως η Τουρκία να συμμετάσχει στην επιβολή κυρώσεων που αποφάσισε η Δύση τηρώντας τη γνωστή στάση του «επιτήδειου ουδέτερου», ακολουθώντας τακτική ανατολίτικου παζαριού για να κερδίσει εμπορικά από τον πόλεμο ως «διεθνής μαυραγορίτης.
Διερωτώμαι αν η στάση της Τουρκίας τυγχάνει μιας «σκιώδους έγκρισης» από τη Δύση για να μπορεί η Ρωσία να συνεχίζει μέσω Τουρκίας τις διατραπεζικές συναλλαγές-εμπόριο-διακίνηση επιβατών/αερομεταφορών μέσω Κωνσταντινούπολης με αντάλλαγμα να μη διακοπεί η τροφοδοσία της Ευρώπης με Φυσικό Αέριο.
Για την διπλή αυτή στάση της Τουρκίας δεν παρατηρήθηκε κάποια σοβαρή αντίδραση εκ μέρους του ΝΑΤΟ-ΕΕ. Πόσο οξύμωρο και έωλο είναι που η Ελλάδα επιμένει ακόμα να ζητά να επιβληθούν οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία από την ΕΕ για την παραβατική της συμπεριφορά στο Αιγαίο-Κύπρο-ΑΟΖ-Μεταναστευτικό-υπερπτήσεις-απειλές-κα !!
Η σημασία της Τουρκίας μετά τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο θα έχει εκ πρώτης όψεως δύο νέες προοπτικές-αναγνώσεις:
Πρώτον, η δεδομένη αναθεωρητική στάση της Τουρκίας θα «παγώσει» προσωρινά λόγω του παραδείγματος της έντονης διεθνούς καταδίκης του αναθεωρητισμού-απομονωτισμού της Ρωσίας, ενώ θα συνεχίσει τις φραστικές επιθέσεις για την αποστρατικοποίηση-κυριαρχία νησιών-ΑΟΖ-Casus Belli.
Δεύτερον, θα αναβαθμιστεί περαιτέρω η γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας στα σχέδια του ΝΑΤΟ-ΗΠΑ προκειμένου να αποτελέσει το αντιστάθμισμα των Ρωσικής κυριαρχίας στον Εύξεινο Πόντο-ΝΑ Μεσόγειο μετά τα νέα δεδομένα που αναδύονται.
Μπορούσε να αποφευχθεί η εισβολή;
Σίγουρα μπορούσε και έπρεπε, αν η Ουκρανία καλλιεργούσε σχέσεις φιλίας με τη Ρωσία με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επιδιώκει την απόλυτη ικανοποίηση, αλλά να επιβιώνει σε μια ισορροπημένη δυσαρέσκεια, κερδίζοντας χρόνια ελεύθερης και πιο χειραφετημένης δημοκρατίας στο εσωτερικό της, προσδοκώντας να αποσυρθεί με τα χρόνια-ηλικία, ο Πούτιν.
Ακόμα και ένας νεκρός στρατιώτης ή άμαχος, είναι πολύ μεγάλη ανθρωπιστική απώλεια για να μην προβεί μια χώρα σε έξυπνο διπλωματικό ελιγμό ή συμβιβασμό που θα απέτρεπε να χυθεί αίμα αθώων, επίσης να αποφευχθεί μια ολική καταστροφή υποδομών-οικονομίας της.
Μπορούσε ο κος Ζελένσκι, αφού δεν διέθετε κάποια σοβαρή στρατιωτική μηχανή απέναντι σε μια παγκόσμια υπερδύναμη, να δεσμευτεί ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ότι θα αφαιρέσει από το Σύνταγμα τη σχετική αυτοδέσμευση περί ένταξης, ότι δεν θα αναπτύξει τυχόν πυρηνικά όπλα, ότι θα εφαρμόσει δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των συμφωνιών του Μίνσκ, σεβόμενη τα δικαιώματα αυτόνομων περιοχών.
Υποεκτίμησε ο Ζελένσκι, όπως και η Ευρώπη, τις προειδοποιήσεις και προθέσεις του Πούτιν και υπερεκτίμησε τις υποσχέσεις της Δύσης για ισχυρή στρατιωτική βοήθεια. Επέδειξε απειρία και παντελή έλλειψη διορατικότητας φέροντας τεράστιο βάρος ευθύνης για τον όλεθρο που οδηγήθηκε η χώρα του. Τώρα βέβαια εκ των υστέρων επιδεικνύει, προφανώς από πολιτική ιδιοτέλεια-επιβίωση, «αναγκαστική γενναιότητα με φοβικά παραληρήματα» στην υπεράσπιση της πατρίδας του και θα κριθεί από την ιστορία.
Οι ηγέτες της Ευρώπης φάνηκαν κατά γενική ομολογία κατώτερες των στιγμών και αντί να αποτρέψουν με κάθε τρόπο τον πόλεμο, τον ..βοήθησαν να συμβεί επισπεύδοντες. Αντί να βοηθήσουν τον Ζελένσκι, τον ενθάρρυναν να σηκώνει τους τόνους απέναντι στη Ρωσία δίνοντας του ελπίδα βοήθειας, πιέζοντας και για την ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Αν είχαν συμβεί τα ανωτέρω δεν θα είχε στερηθεί ο Πούτιν άλλοθι και αφορμή εισβολής.
Συμπεράσματα-Επιπτώσεις
Διαπιστώνουμε ότι, διαχρονικά χώρες μη δημοκρατικές με ηγέτες που κυβερνούν για πολλά χρόνια ως δικτάτορες, επιδεικνύουν επεκτατικές τάσεις, καταπατούν κατάφωρα τα πολιτικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες, το διεθνές δίκαιο και φυσικά το ανθρωπιστικό δίκαιο. Η δημοκρατία αποδεικνύεται ότι είναι ο καταλύτης και η δικλείδα ασφαλείας για την ειρήνη-ανεξαρτησία-κυριαρχία των κρατών και τον σεβασμό των ανθρωπίνων αξιών.
Το λάθος της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία είναι η αρχή του τέλους του. Ο Ρωσικός λαός θα τον αποπέμψει σε χρόνο που δεν είναι μακρινός θέτοντας εαυτόν σε διαδικασία προσωπικής-πολιτικής αποδρομής παρά την σχετικά θετική μέχρι σήμερα εικόνα του και ίσως καταλήξει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης ως εγκληματίας πολέμου.
Κανένα ελαφρυντικό δεν υφίσταται στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου αλλά και του ανθρωπιστικού δικαίου για τη Ρωσία με αυτήν της την ενέργεια, που φέρνει μνήμες 2ου παγκοσμίου πολέμου και για μας τους Έλληνες ταυτίζεται καθόλα με την εισβολή της Τουρκίας στην μαρτυρική Κύπρο το 1974.
Απρόβλεπτες είναι ακόμα οι επιπτώσεις του πολέμου σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Ήδη οι συνέπειες στον οικονομικό-ενεργειακό τομέα είναι τεράστιες και πυροδοτούν υψηλό πληθωρισμό, μειωμένη ανάπτυξη, ελλείμματα, υπέρογκο δημόσιο χρέος και διεύρυνση της φτώχειας στην κοινωνία.
Μια μεγάλη ανθρωπιστική κρίση ήδη εξελίσσεται στην Ουκρανία με εικόνες μεταναστευτικών ροών και προσφύγων εκατομμυρίων πολιτών προς την Ευρώπη, δολοφονίες αμάχων-παιδιών από άκριτους βομβαρδισμούς σε κατοικίες ακόμα σε νοσοκομειακές δομές, διακοπή θέρμανσης, έλλειψη φαρμάκων-τροφίμων και μάλιστα εν μέσω πανδημίας και ενός σκληρού χειμώνα με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Ελληνική αμυντική θωράκιση-Αποτροπή
Τονίζεται με έμφαση η πολύ μεγάλη σημασία των τελευταίων εθνικών επιλογών προκειμένου να ενισχυθεί αφενός η αμυντική θωράκιση της χώρας μας με αξιόλογα υπερσύγχρονα εξοπλιστικά συστήματα (αεροσκάφη Rafale, F-16/viper, φρεγάτες Belhara, στρατηγικά όπλα κλπ) και αφετέρου η σύναψη συμφωνιών αμυντικής συνδρομής με Γαλλία, ΗΠΑ, ΗΑΕ, Ισραήλ.
Όλα αυτά αποτελούν τη μοναδική εγγύηση και αποτελεσματική δύναμη Αποτροπής σε όποιες ιδέες αναθεωρητισμού και επιβουλής της εθνικής μας κυριαρχίας εκ μέρους της Τουρκίας τώρα και στο μέλλον.
Αθανάσιος Πάσχου
Υποπτέραρχος (ΟΙΚ) ε.α.
Msc Νομικής-Διεθνές & Ανθρωπιστικό Δίκαιο
