Μετά από μια πορεία σε αρκετές ομάδες του νομού μας, ο Γιάννης Σολακίδης πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο.
Πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή. Χωρίς πολλά λόγια και συνεντεύξεις. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνει τον απολογισμό του. Μια πορεία που κράτησε περίπου 30 χρόνια, με χαρές και πίκρες. Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο, έτσι είναι ο αθλητισμός. Μένουν ωστόσο οι φιλίες και όλο το ταξίδι. Δεν είναι και λίγο πράγμα.
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε στον Τάσο Πατσίδη.
Ερ: Πως ξεκίνησες το ποδόσφαιρο; Σε ποιες ομάδες αγωνίστηκες;
Απ: Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο στην Ακαδημία Ελπίδες. Μετά συνέχισα στην Ακαδημία του Γαλαξία. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω όλους τους προπονητές μου, που με βοήθησαν στα πρώτα βήματα του. Μετά το Γαλαξία σε ηλικία 17 ετών πήγα στο Θεαγένη για να παίξω στη Δ’ Εθνική.
Ακολούθησε ο Νέστος για 3 χρόνια. Από το Νέστο μεταπήδησα στην ΑΕ Πιερέων, όπου τότε αγωνιζόταν στη Δ’ Εθνική. Μια πολύ καλή χρονιά είχα στη Ροδόπολη Σερρών, όπου πρωταγωνιστήσαμε κάνοντας πρωταθλητισμό. Ο επόμενος σταθμός της καριέρας μου ήταν ο Άρης Ακροποτάμου, για μια τετραετία σε Δ’ και Γ’ Εθνική.
Πήραμε πρωτάθλημα με τον Άρη στη Δ’ Εθνική. Ακολούθησε ο Ηρακλής Καβάλας και η κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α’ Κατηγορίας. Στον Ηρακλή αγωνίστηκα για 1,5 χρόνο. Η συνέχεια ήταν στο ΜΑ Αντιφιλίππων και 2 πολύ ωραία χρόνια στον Ορφέα Ελευθερούπολης.
Ολοκλήρωσα την καριέρα μου στο Βυζάντιο Κοκκινοχώματος. Συνολικά περίπου 30 χρόνια ήμουν μέσα στα γήπεδα.
Ερ: Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου;
Απ: Φυσικά η κατάκτηση του πρωταθλήματος της Δ’ Εθνικής με τον Άρη Ακροποτάμου. Ο Καραμπετάκης προπονητής. Την πρώτη χρονιά στη Γ’ Εθνική με τον Άρη διεκδικήσαμε ακόμη και το πρωτάθλημα.
Όλες οι χρονιές ήταν καλές στη Δ’ Εθνική. Μια χρονιά στον Ηρακλή Καβάλας δε θα τη ξεχάσω ποτέ. Βίωνα τότε ένα προσωπικό πρόβλημα και το ποδόσφαιρο μου έδωσε κίνητρο να μπορέσω να ξεπεράσω κάποια πράγματα. Να ξεπεράσω τα προβλήματα μου.
Ερ: Η μεγαλύτερη πίκρα που είχες όλα αυτά τα χρόνια;
Απ: Η πίκρα η μεγάλη είναι όταν μια ομάδα υποβιβάζεται. Αυτό έγινε στο Νέστο, όπου ήταν μια δύσκολη χρονιά. Ήταν δύσκολη χρονιά οικονομικά και ψυχολογικά. Ήταν να φύγω σε μεγαλύτερη ομάδα αλλά κάτι έγινε και χάλασε αυτή η μετακίνηση.
Γενικά μου δόθηκαν ευκαιρίες αλλά δεν τις άρπαξα από τα μαλλιά. Σε κάποια στιγμή έρχεται και η απογοήτευση. Αθετήθηκαν κάποιες συμφωνίες για να πάω πιο ψηλά. Θα μπορούσα να κάνω το βήμα παραπάνω.
Ερ: Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος σου; Ήσουν περισσότερο στόπερ παρά αμυντικό χαφ.
Απ: Με δυσκόλεψε πολύ ο Σάκης Γκόγκας του Πανσερραϊκού. Πολύ δύσκολο σέντερ φορ. Συνήθως μάρκαρα παίκτες που είχαν πολύ δυνατά κορμιά. Ένας από αυτούς και ο Γιώργος Παπανδρέου. Μου άρεσε όμως γιατί υπήρχε ένα παραπάνω κίνητρο με τέτοιους ποδοσφαιριστές.
Ερ: Ποιοι ήταν οι προπονητές που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την ποδοσφαιρική σου, πορεία;
Απ: Αρχικά ο Δημήτρης Μαγκαφίνης. Αυτός με ανακάλυψε στην Ακαδημία του Γαλαξία και μου έδωσε την ώθηση για να παίξω μικρός σε ηλικία στη Δ’ Εθνική με το Θεαγένη. Στη συνέχεια συνεργαστήκαμε και στο Νέστο Χρυσούπολης.
Πολλά χρόνια συνεργάστηκα με το Νίκο Καραμπετάκη και είχαμε σπουδαίες πορείες μαζί στον Άρη Ακροποτάμου. Επίσης με το Στέλιο Ιγνατιάδη στον Ηρακλή Καβάλας, όπου κατακτήσαμε το πρωτάθλημα της ΕΠΣΚ.
Πήρα πολλά από το Γιώργο Αβενίδη στη Χρυσούπολη αλλά και από νεότερους όπως ο Άκης Βάβαλης. Εκτιμώ σε μεγάλο βαθμό και το Θωμά Ματρακούκα. Πήρα γενικά από πολλούς προπονητές, πολλά πράγματα. Δε θέλω να αδικήσω κάποιον.
Ερ: Ποιοι παράγοντες σου φέρθηκαν… τίμια;
Απ: Κοιτάξτε σίγουρα ο Χρήστος Παρασκευάς στον Ακροπόταμο, όπου ήταν κύριος με τα όλα του. Από εκεί και πέρα στους Αντιφιλίππους και στον Ορφέα ο Τόμις (Χρυσόστομος Μανωλαράς). Μου φέρθηκε άψογα και αυτός. Είχαμε άριστη συνεργασία.
Ερ: Σε πίκραναν κάποιοι παράγοντες όλα αυτά τα χρόνια με τη στάση τους;
Απ: Υπήρχαν ομάδες. οι οποίες αθέτησαν τη συμφωνία μαζί μου. Βέβαια αυτά γίνονται στο ποδόσφαιρο και τα ξέρουμε. Δεν είναι όμως σωστό. Δε θέλω να πω ονόματα. Δυστυχώς υπάρχουν τέτοιοι παράγοντες στο ποδόσφαιρο και με τη συμπεριφορά που έχουν οδηγούν τις ομάδες σε κακές πορείες. Ότι κάνουνε όμως… τα βρίσκουνε μπροστά τους.
Ερ: Θυμάσαι κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι που σου έχει μείνει;
Απ: Σίγουρα οι τελικοί του Κυπέλλου, όλοι ήταν ξεχωριστοί. Συμμετείχα σε 9 τελικούς. Ο πρώτος μου τελικός είναι αυτός που θυμάμαι περισσότερο. Ήταν να μην παίξω γιατί ήμουν τραυματίας.
Τελικά αγωνίστηκα με βαρύ διάστρεμμα.
Αγωνιζόμουν στο Θεαγένη και κερδίσαμε με 3-2 το Νέστο στις καθυστερήσεις με γκολ που πέτυχα εγώ. Ήταν το πιο ωραίο γκολ που πέτυχα, γιατί ήμουν και σε μικρή ηλικία. Γενικά σημείωνα αρκετά γκολ με κεφαλιές αν και αμυντικός. Ήταν κάτι που ξεχώριζαν και οι προπονητές οι οποίοι με θέλανε στις ομάδες τους.
Ερ: Τι σου πρόσφερε τελικά όλα αυτά τα χρόνια το ποδόσφαιρο;
Απ: Πάρα πολλές φιλίες, αυτό είναι το κυριότερο. Δε νομίζω ότι έκανα εχθρούς στο ποδόσφαιρο. Πέρα από τον αθλητισμό που με κράτησε σε μια καλή κατάσταση, έμαθα μέσα από το ποδόσφαιρο να ξεχωρίζω τα σημαντικά και ασήμαντα πράγματα μέσα στη ζωή.
Και στο ποδόσφαιρο έρχονται άσχημες στιγμές που δε θες να τις κρατήσεις. Φυσικά και διαμορφώνει χαρακτήρες το ποδόσφαιρο. Ο δικός μου ο χαρακτήρας θέλω να πιστεύω ότι δεν αλλοιώθηκε μέσα στο ποδόσφαιρο. Κατάφερα να κρατήσω σωστό το δικό μου χαρακτήρα.
Ερ: Έχασες κάποια πράγματα στη προσωπική σου ζωή από το ποδόσφαιρο;
Απ: Πρώτα απ’ όλα οι γονείς μου έχασαν πολλά Σαββατοκύριακα από τη ζωή τους, από το να ακολουθούν και να με στηρίζουν. Φυσικά η γυναίκα μου η οποία τα Σαββατοκύριακα ακολουθούσε τη ζωή τη δική μου. Γενικά στερηθήκαμε όλοι μαζί κάποια πράγματα. Τώρα που τελείωσα θέλω να αφιερώσω πολύ περισσότερο χρόνο σε αυτούς.
Ερ: Κάποιο παιχνίδι που… βγήκες έξω από τα ρούχα σου;
Απ: Έγινε σε πολλά παιχνίδια και κυρίως σε ντέρμπι. Ένα παιχνίδι που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν στη Χρυσούπολη που παίζαμε με το Χρυσό. Ήταν η μοναδική φορά που αποβλήθηκα. Είχα φάει 5 αγωνιστικές τιμωρία. Ήταν η πιο άσχημη παρένθεση για την προσωπικότητα μου. Όντως ξέφυγα σε μια φάση και φυσικά το πλήρωσα.
Ερ: Είχες κάποιους κολλητούς συμπαίκτες; Κάποιους φίλους;
Απ: Ναι βέβαια. Πολύ καλές σχέσεις έχω με τον Ηλία Σεφερίδη, το Βασίλη Παπαδόπουλο, τον Κώστα Καραγιαννίδη, τον Αλέξη Βλάχο, το Μιχάλη Δούμπλατζη. Παιδιά που ήμασταν πολλά χρόνια μαζί. Ακόμη το Γιάννη Καρακότσαλη. Αν ξέχασα κάποιον ζητώ συγνώμη. Υπάρχουν πάντως πολλοί φίλοι.
Ερ: Διαχρονικά έτσι όπως έζησες το ποδόσφαιρο στην Καβάλα, είχε πρόοδο; Έβγαλε ταλέντα;
Απ: Δυστυχώς έχει πέσει τα τελευταία αυτό το να βγαίνουν ταλέντα στο νομό. Θεωρώ ότι έχει πέσει και το επίπεδο στο τοπικό ποδόσφαιρο. Αλλά αυτά είναι με τις γενιές. Μπορεί να αλλάξει. Κάποια στιγμή θα βγουν πάλι ταλέντα. Γίνεται καλή δουλειά στις Ακαδημίες. Έχουμε πολλές Ακαδημίες, ασχολούνται πολλά παιδιά. Νομίζω ότι θα έρθουν τα θετικά αποτελέσματα από τη προσπάθεια που γίνεται.
Ερ: Αγωνίστηκες σ’ όλες τις καλές ομάδες του νομού μας εκτός από τον ΑΟΚ. Ήταν θέμα συγκυριών;
Απ: Σίγουρα μέτρησαν οι συγκυρίες. Κάποια στιγμή είχα συμφωνήσει με τον ΑΟΚ ο οποίος τότε αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική και ένα παιχνίδι πριν τη μετακίνηση μου έπαθα ρήξη συνδέσμων. Αγωνιζόμουν τότε με το Νέστο Χρυσούπολης.
Δυστυχώς εκεί χάλασε η μεταγραφή. Μετά προτίμησα να συνεχίσω τις σπουδές μου και ήρθε η απογοήτευση αφού δεν μπόρεσα να φύγω γρήγορα σε ένα υψηλό επίπεδο. Αγωνίστηκα οπότε κυρίως στη Δ’ και Γ’ Εθνική.
Ερ: Κλείνοντας ποιους θέλεις να ευχαριστήσεις για το υπέροχο αυτό ταξίδι σου;
Απ: Θα ξανά είμαι στο ποδόσφαιρο. Θέλω να πιστεύω μετά από 1-2 χρόνια από άλλο πόστο. Ήδη έχω πτυχίο UEFA C. Προς το παρόν θέλω να αφοσιωθώ στην οικογένεια μου. Φυσικά θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους συνεργάστηκα. Να ζητήσω συγνώμη από αυτούς που στεναχώρησα. Το μεγάλο ευχαριστώ θέλω να το πω, στην οικογένεια μου, η οποία με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια.
