Συγκινητικός ο Βαγγέλης Αγγελής στην αποκλειστική, απολογιστική του συνέντευξη που παραχώρησε στους 93,7.
Εξήγησε τους -προσωπικούς- λόγους της αποχώρησης τους ενώ μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την ομάδα, τους ανθρώπους της και τους διοικούντες. Φάνηκε να το έζησε σε μεγάλο βαθμό, αυτούς τους 5,5 μήνες που βρέθηκε στην Καβάλα με την ιδιότητα του τεχνικού διευθυντή του ΑΟΚ.
Αναλυτικά η συνέντευξη.
Ερ: Η αποχώρηση σας ήρθε σε κακό timing μετά την πικρή ήττα από την Αγία Μαρίνα. Το είχατε πάρει απόφαση από πριν;
Απ: Υπάρχει ένα θέμα. Εγώ έφυγα για προσωπικούς λόγους, δεν έχει να κάνει με την ήττα. Πρώτη φορά που ήρθα σε μια ομάδα και δεν έφερα την οικογένεια μου. Την έχω αφήσει στο Βόλο. Για 5 μήνες, ήταν για μας, μια μεγάλη πίεση.
Η γυναίκα μου, δεν είναι Ελληνίδα. Για καθαρά προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους, συζήτησα με τον πρόεδρο, κατάλαβε και με απεγκλώβισε από μια κατάσταση. Ήταν δύσκολο για μένα να φύγω. Μπορεί να ήταν λίγο το διάστημα αλλά ένιωσα εδώ πέρα με όλους τους ανθρώπους στην Καβάλα, ότι ήμουν για πολλά χρόνια.
Ερ: Αυτό το δέσιμο φαινόταν και με την ομάδα σε μεγάλο βαθμό την ώρα του αγώνα. Το ζούσατε έντονα…
Απ: Κοιτάξτε εγώ είμαι ένας άνθρωπος που δε «φίλησα» ποδοσφαιρικά δαχτυλίδι σε κανέναν. Έτσι ήμουν σε όλες τις ομάδες. Ήμουν απλά ο Βαγγέλης απ’ όποια ομάδα πέρασα, γιατί είναι και πολλές. Ήμουν στο… «κάγκελο».
Εγώ είμαι παθιασμένος και έχω τη δική μου φιλοσοφία. Δεν είμαι ο άνθρωπος που φόρεσα κοστούμι και γραβάτα, εγώ είμαι μαχητής. Ήμουν κοντά στον φροντιστή μου, όπως είναι εδώ ο Νίκος ο Γκιούρας, ο Μανώλης, κοντά στοΝ Μπίλι, κοντά στΟ φίλο μου τον Μπάμπη Παναγιωτίδη, τον Κώστα Χατζηγεωργίου. Όπου υπήρχε πρόβλημα, ήμουν δίπλα, στις Ακαδημίες παντού.
Δεν είμαι ένας άνθρωπος όπως είναι οι άλλοι τεχνικοί διευθυντές με κοστούμια και γραβάτες. Είμαι λαϊκός τύπος. Δεν ήμουν ποτέ κυριλέ και ούτε πρόκειται να γίνω ενώ έχω πατήσει τα 60. Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τον κόσμο, η ομάδα είναι πάνω από πρόσωπα.
Φεύγει ο Βαγγέλης από την ομάδα αλλά η ομάδα φυσικά δε θα σταματήσει. Το καραβάκι θα πάει εκεί που του αξίζει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ πρώτα απ` όλα στον Γιάννη Διαμαντίδη ο οποίος με έφερε στην ομάδα και μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω όλους εσάς.
Από την Καβάλα θέλω να ευχαριστήσω τον άνθρωπο που ήταν δίπλα μου, τον Γιώργο Μανάφη , είναι αδελφός. Τον πρόεδρο τον κ. Αντωνίου. Τον Βασίλη Καφετζή που κάθε μέρα με βοηθούσε σε οτιδήποτε ήθελα ανιδιοτελώς.
Τον Βασίλη Βακιρτζή, την Ευτυχία στα γραφεία. Τα δεξιά μου και αριστερά μου χέρια. Τον Γκούρα, τον Χατζηγεωργίου, τον Μανωλάκη, τον Μπίλι. Τα παλικάρια τους ποδοσφαιριστές, τους οποίους πρέπει να στηρίξει ο κόσμος.
Να κάνουμε την επιτυχία και να έρθω και εγώ το καλοκαίρι να γιορτάσουμε. Να σηκώσουμε όλοι την κούπα. Χάθηκε μια μάχη, δεν χάθηκε ο πόλεμος. Αυτό μου έχει συμβεί σε όλες τις ομάδες που έχω εργαστεί.
Δεν στέκομαι σε αυτό, ήταν μια κακή παρένθεση. Θέλω να σταθεί ο κόσμος στην προσπάθεια. Η ομάδα άλλαξε επίπεδο σε πολλά κομμάτια. Η οργάνωση είναι η μαγική λέξη. Πρέπει να συνεχίσει. Δεν είναι μόνο οι μεταγραφές. Είναι πολλά πράγματα.
Ευχαριστώ τους δημοσιογράφους, βοηθήστε την ομάδα, πιστέψετε σ’ αυτή, έχετε ένα μάγκα πρόεδρο τον Γιάννη Διαμαντίδη. Είναι μάγκας ο Γιάννης. Την ομάδα δεν μπορεί να την «ακουμπήσει» κανένας.
Να είστε υπερήφανοι για αυτό. Μέσα και έξω δεν μπορεί να την «ακουμπήσει» κανένας. Είναι όλοι δίπλα και ο Αντώνης ο Αντωνίου και όλοι. Να αφήσουν όλοι τα κουτσομπολιά και να κοιτάξουν να πάει η ομάδα, εκεί που τις αξίζει.
Δε θέλω να ξεχάσω τους προπονητές της ομάδας, τους οποίους ευχαριστώ για τη συνεργασία, τους δυο γιατρούς που είναι άρχοντες, ότι ήθελα μου το κάνανε και ο κ. Τσοχτουρίδης και ο Θεόδωρος ο Μήτρας.
Τους χορηγούς, τον Σπανδωνίδη, τον Σκλαρή, είναι κύριοι. Ότι χρειάστηκα μου το κάνανε. Είναι πολλοί. Γνώρισα και τον Στάθη Γαβριηλίδη, είχα τον γιό του, στη Νίκη Βόλου. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μη φύγει ο Σάββας Γκέντσογλου.
Έχω μάθει τον Γκέντσογλου να μάχεται στους αγωνιστικούς χώρους και έχει ακόμη να δώσει πολλά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν θα ήθελα να τον βλέπω να είναι στις λάσπες και δεξιά και αριστερά. Προτιμώ να τον βλέπω στο γρασίδι…
Είναι προσωπικότητα για την ομάδα. Αυτός κρατούσε τα αποδυτήρια. Είναι η μάνα του λόχου. Εύχομαι να μη φύγει. Πρέπει ο Σάββας να παραμείνει στην ομάδα. Καταλάβαινε πολλά πράγματα, έχει πολλές εμπειρίες. Δεν είπαμε να πέσουμε και στα πόδια του να τον παρακαλέσουμε αλλά ο Σάββας πρέπει να παραμείνει στην ομάδα. Είναι το Α και το Ω.
Ερ: Φυσικά δεν κλείνει την πόρτα του ΑΟΚ, ο Βαγγέλης. Λέει «στο επανιδείν»;
Απ: Εγώ έφυγα για μια στιγμή από τα Τρίκαλα και μετά από μια εβδομάδα ξαναγύρισα για να πάρουμε το πρωτάθλημα και το πήραμε την τελευταία αγωνιστική μέσα στο Καραϊσκάκη και ανεβήκαμε Β’ Εθνική. Αυτό το ξέρει μόνο ο Θεός. Κανείς άλλος.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι όταν έρχεται ένας ξένος σε μια πόλη, πρέπει να είναι κοντά στο κόσμο. Πρέπει να κατεβαίνει, να σφίγγει το χέρι, να μιλάει, να γνωρίζετε. Είναι ο Αντώνης που έχει το «Κέντια», που αγαπάει φοβερά την ομάδα. Έχει κάνει πολλά πράγματα για την ομάδα. Τι να πω; Για τον Γιάννη Καραμπουρνιώτη; Τον Κοσμά Γαβριηλίδη;
Είναι τόσοι άνθρωποι που πρέπει να ευχαριστήσω. Ευχαριστώ και τους Παλαιμάχους, τον Λάκη Χατζηαποστολίδη, τον Στέλιο Κατρακυλάκη, τον οποίο γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια. Να αγαπήσουν την ομάδα. Υπάρχει μόνο ο ΑΟΚ και το σήμα, δεν υπάρχουν οι παλιοί και οι καινούργιοι.
Κοντά στην ομάδα να πετύχει τον στόχο της. Να πηγαίνουν οι ποδοσφαιριστές στο κύκλο και να φωνάζουν ΑΟΚ και στην ήττα και στις ισοπαλίες , όχι μόνο στις νίκες. Οι μεγάλες ομάδες φαίνονται στα δύσκολα, όχι μόνο στα εύκολα. Γιώργο Μανάφη με ακούς; Σε αγαπάω, είσαι αδελφός…
