Αισθανόμενος βαθύτατη οδύνη για την αδόκητη απώλεια του Θέμη του Ζεκερίδη ,ενός Ιατρού που ήταν ένας αδαμάντινος χαρακτήρας, πέραν του ότι ήταν ένας εξαίρετος επιστήμων και ένας Ανάργυρος Ιατρός ήταν και ένας εκ των πρωτοπόρων όσον αφορά την ιατρική στην πόλη μας.
Παραθέτω ένα ιατρικό γεγονός που συνέβη στο Νοσοκομείο Καβάλας στην Β Χειρουργική στο παλιό Σανατόριο την δεκαετία του 1980 και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 1988. Εγώ ήμουν νεαρός ειδικευόμενος Χειρουργικής, ώστε μετά το πέρας τριετίας στην Γενική Χειρουργική να συνεχίσω στην Καρδιοχειρουργική στον Σπύρου στη Θεσσαλονίκη , για να αποκτήσω τον Τίτλο της Ειδικότητας.
Ο Θέμης ήταν νέος Επιμελητής Β στο νεοσύστατο ΕΣΥ. Η κλινική μας είχε Εφημερία και παραλάβαμε ένα βαρύ τροχαίο στα Επείγοντα, νεαρός 22 ετών από ΘΑΣΟ με κατάγματα άκρων αλλά και βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση σε κωματώδη κατάσταση.
Τότε δεν υπήρχε Αξονικός Τομογράφος στην Καβάλα παρά μόνον στην Θεσσαλονίκη και συνηθιζόταν ένας τέτοιος ασθενής με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις να μεταβαίνει με συνοδεία ιατρού με ασθενοφόρο στην Θεσσαλονίκη προς περαιτέρω αντιμετώπιση από Νευροχειρουργικό Κέντρο ,στο Νοσοκομείο δεν υπήρχε καν Νευροχειρουργός αλλά ούτε εφημερεύων Νευρολόγος.
Ο Θέμης ήταν σκεπτικός και προβληματισμένος γιατί καταλάβαινε ότι υπήρχε εσωτερική αιμορραγία στον εγκέφαλο του νεαρού και ήταν θέμα ωρών να αυξηθεί το αίμα μέσα στον Εγκέφαλο και ο ασθενής να καταλήξει ή να υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες και να μείνει, αν επιβίωνε σε μόνιμο κώμα.
Τότε πήρε την μεγάλη απόφαση να κάνει μια χειρουργική επέμβαση που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στο Νοσοκομείο μας και μόνο στα βιβλία περιγραφόταν, υποκροταφική κρανιεκτομία για βαρείες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Να τρυπήσει το κρανίο για να βγει το αίμα έξω, να παροχετευθεί δηλαδή. Η επέμβαση αυτή δεν είχε γίνει ποτέ στο Νοσοκομείο μας!!! Το τόλμησε, το έκανε και έσωσε τον ασθενή βελτιώθηκε η κλινική του εικόνα (εγώ τον βοηθούσα) και μετά ανέλαβα να τον μεταφέρω στην Θεσσαλονίκη, όπου μέσα στο Ασθενοφόρο έκανε δυο ανακοπές αλλά με τεράστιες δόσεις αδρεναλίνης, έμεινε στη ζωή και τον παρέδωσα ζωντανό.
Μετά ένα εξάμηνο, κάποιος με ζητούσε στο γραφείο των ιατρών και προς έκπληξη μου αλλά και απορία είδα ότι ήταν ο μελαψός νεαρός εκ Θάσου, ο οποίος ήθελε να με ευχαριστήσει γιατί με θυμόταν ότι του έσωσα την ζωή, όχι εγώ του είπα ΑΥΤΟΣ και του έδειξα τον Θέμη (εμπλεόμενος από συναισθήματα δέους και συγκίνησης απέναντι στον Γιατρό).
Αυτός ήταν ο Θέμης. Θα ήθελα να δώσω τα εκ βάθους καρδίας ειλικρινή συλλυπητήρια μου στην επίσης εξαίρετη σύζυγο του Κα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ –ΖΕΚΕΡΙΔΟΥ στα παιδιά του και στην υπόλοιπη οικογένεια του..
Μετά Τιμής
ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΚΑΡΔΙΑΣ-ΘΩΡΑΚΟΣ ΚΑΙ ΑΓΓΕΙΩΝ
ΝΟΣ.ΥΓΕΙΑ ΜΑΡΟΥΣΙ
