Ένα παρόμοιο τρενάκι με αυτό που έχουμε στην Καβάλα συναντήσαμε πριν από χρόνια τέτοια εποχή στα Κιε Γουέστ της Φλόριντα.
Εκείνο το τραινάκι όμως είχε άλλο σχήμα. Η μηχανή που έσερνε τα βαγόνι είχε το σχήμα κόκκινης πιπεριάς. Πρέπει να είχε μεγάλη ισχύ γιατί έσερνε πέντε βαγόνια και αυτά σε σχήμα κόκκινης πιπεριάς. Αν πάρουμε υπόψη ότι το κάθε βαγόνι εξυπηρετούσε δέκα ενήλικα άτομα τότε σε κάθε διαδρομή του μετέφερε πάνω από πενήντα άτομα.
Η ουρά για να ανέβεις στο τραινάκι αυτό ξεπερνούσε τα πενήντα μέτρα και ο χρόνος αναμονής υπερέβαινε τα τριάντα λεπτά. Ο κόσμος συνεχώς ανανεώνονταν. Το εισιτήριο για μια διαδρομή όχι μεγαλύτερη των πέντε χιλιομέτρων, ήταν τότε είκοσι δολάρια.
Προσπάθησα να συγκεντρώσω κάποιες πληροφορίες για συγκρίνω εκείνα τα δεδομένα με τα εδώ. Τα αποτελέσματα με ξάφνιασαν. Στο τραινάκι εκείνο που άνηκε στον Δήμο το εισιτήριο ήταν το ίδιο για τους ντόπιους και για τους τουρίστες.
Στον Δήμο άνηκαν και οι Αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες προσφέρονταν δωρεάν. Τα ετήσια έσοδα από το τραινάκι αυτό ήταν στα 12.000.000 $ από τα οποία τα δύο εκατομμύρια κάλυπταν τα έξοδα αμοιβής των υπαλλήλων και συντήρησης και λειτουργίας για το τραινάκι.
Τα υπόλοιπα δέκα εκατομμύρια πήγαιναν στα ταμεία του Δήμου με στόχο μάλλον την βελτίωση των Αστικών συγκοινωνιών. Αυτά εκεί. Το τραινάκι της Καβάλας το εμπνεύστηκε και το υλοποίησε αν θυμάμαι καλά ο Στάθης ο Εριφυλλίδης και καλά έκανε.
Πράγματι η Συνοικία της Παναγίας είναι η πλέον επιβαρυμένη κυκλοφοριακά περιοχή της πόλης λόγο της ιδιαίτερης δομής και το τραινάκι νομίζω ότι έδωσε μια σοβαρή λύση στο πρόβλημα της μετακίνησης των κατοίκων της.
Για να ήταν όμως δίκαια η παροχή και σύμφωνη με την Συνταγματική επιταγή της ισότητας των πολιτών αυτής της πόλης, οι Συμπολίτες μας της Παναγίας θα έπρεπε να καταβάλουν τη δαπάνη λειτουργίας για το τραινάκι τους.
Είναι αλήθεια ότι κανένας Δήμαρχος και κανένα Δημοτικό Συμβούλιο δε θα πάρει μια τέτοια απόφαση γιατί έχει πολιτικό κόστος όπως λένε. Εγώ ειλικρινά θα πλήρωνα οποιοδήποτε τίμημα αν από την γειτονία μου που είναι στα ορεινά περνούσε ένα τέτοιο τραινάκι.
Θα το πλήρωνα γιατί τώρα που τα χρόνια περνάνε και δεν έχω την δυνατότητα της αυτόνομης κυκλοφορίας θα μου ήταν μια λύση. Τη χρονιά που μας πέρασε δεν είχα την δυνατότητα να παρακολουθήσω πλήθος καλλιτεχνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων γιατί δεν είχα την δυνατότητα να κινηθώ. Το χάλι της ανυπαρξίας Αστικών Συγκοινωνιών μεγιστοποιεί το πρόβλημά μας και την αδικία που υφιστάμεθα.
Υ.Γ. Τα Kye West είναι μια συστάδα μικρών νησιών που ενώνονται με αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση δυτικά μήκους 124 χιλιομέτρων. Ξεκινά από το Μαϊάμι και καταλήγει στο μεγαλύτερο νησί, που βρίσκεται στο μέσο περίπου του κόλπου του Μεξικού.
Έχει τροπικό κλίμα και την εποχή που ήμασταν εκεί παραμονές Χριστουγέννων, είχε καλοκαιρινές θερμοκρασίες. Ένα τέτοιο τραινάκι μπορεί νομίζω να λειτουργήσει και στην Καβάλα. Βοηθά το αμφιθεατρικό σχήμα τα πόλης.
Είναι μια επένδυση χαμηλού αρχικού κεφαλαίο, συντήρησης και λειτουργίας. Βέβαια αυτό θα γίνει εφικτό όταν η τουριστική ανάπτυξη στην πόλη μας φτάσει στο επίπεδη εκείνο που θα επιτρέπει μια τέτοια επένδυση.
Παναγιώτης Φώτου
