Η φράση αυτήν τη στιγμή ταιριάζει απόλυτα με αυτά που συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ. Πολλοί Αρχηγοί με λίγους Ινδιάνους στη Φυλή τους.
Τον Δεκέμβρη του 2021 το κόμμα αυτό εξέλεξε πρόεδρο του με Πανελλήνιες εκλογές τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ένα νέο άνθρωπο άφθαρτο από τα αμαρτήματα του παλιού ΠΑΣΟΚ.
Προηγούμενα τον είχε επιλέξει η Φώφη Γεννηματά να εκπροσωπεί το κόμμα στην Ευρωβουλή. Στα χρόνια που προεδρεύει και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που συμμετείχε είχε επιτυχίες.
Στις εκλογές του 2023 κατόρθωσε να πείσει περισσότερου από 150 χιλιάδες Παλιούς Πασοκτζήδες από αυτούς που δεν είχαν ψηφίσει το Κίνημα Αλλαγής της Φώφης το 2019, να επιστρέψουν και να τον ψηφίσουν.
Ανέβασε τα κατακρημνισμένα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ –ΚΙΝΑΛ από μονοψήφια σε διψήφια ποσοστά και τους 22 βουλευτές του 2019 τους έκανε 41. Στις Ευρωεκλογές του 2024 είναι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που μάζεψε εκατό χιλιάδες περισσότερους ψηφοφόρους ενώ τα άλλα μεγάλα κόμματα είχαν σοβαρές απώλειες.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνηγορούν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης τα πήγε καλά σε όλους τους τομείς και κατόρθωσε να φτάσει τον αριθμό των ψηφοφόρων του κόμματος στην κορυφή του.
Όσοι ήταν να γυρίσουν γύρισαν δε βλέπω πηγή για να αντλήσουν άλλους, NO INDIANS. Πολλοί όμως οι αρχηγοί που όλοι τους υπόσχονται να ξαναφτιάξουν το μεγάλο ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος δίχως να μας πουν το μέσο με το οποίο θα πείσουν τους Έλληνες να τους ψηφίσουν.
Για τον Ανδρουλάκη τα είπαμε εκείνο που του λείπει είναι το θράσος του πολιτικού, να μπορεί δηλαδή να μεγιστοποιεί τα μικρά και να τα κάνει μεγάλα. Αυτός και τις επιτυχίες του φοβάται να τις φωνάξει.
Με τέτοιο μπροστάρη και αυτά που πέτυχε είναι σημαντικά. Όλοι οι υποψήφιοι Πρόεδροι είναι σπουδαίοι άνθρωποι και μερικοί-ες από αυτούς προβεβλημένα παλιά στελέχη του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ με προσφορά σημαντικού έργου στο παρελθόν…
Πολλές οι τρικλοποδιές στον ΓΑΠ από μερικούς από αυτούς στη μεγάλη κρίση του δέκα. Αυτή είναι η ιστορία και πολλές φορές είναι αμείλικτη για όλους. Σήμερα όλοι τους θέλουν να μπουν μπροστά για να κάνουν το ΠΑΣΟΚ την επόμενη κυβέρνηση.
Δυστυχώς μόνο η φωτογραφία τους δεν είναι αρκετή για να συνεγείρει τα πλήθη. Χρειάζεται το όραμα εκείνο που θα έχει συνεπάρει πρώτα τους ίδιους και μετά θα προσπαθήσουν να το εμβολιάσουν στον κόσμο για να γίνει κίνημα που θα σαρώσει το παλιό το φθαρμένο και διεφθαρμένο.
Όλοι τους οι μελλοντικοί μπροστάρηδες γυρνώντας πίσω για να δουν ποιοι τους ακολουθούν βλέπουν δυστυχώς NO INDIANS! Χάνουν την ορμή τους και παρακαλούν για τους πέντε χιλιάδες ψήφους που χρειάζονται για τη συμμετοχή τους στη διαδικασία.
Θα αναφέρω εδώ την ειλικρινή κατάθεση ενός υποψηφίου για αυτές τις εκλογές που δίνει γλαφυρά την πραγματικότητα. «Παλεύουμε μόνο για τις καρέκλες, μέσα σ’ έναν κλειστό μικρόκοσμο».
Τη λύση του προβλήματος αυτού του πολιτικού χώρου νομίζω ότι την έδειξαν οι Γάλλοι: Μόνο η συνένωση του κατακερματισμένου χώρου της Κεντροαριστερά μπορεί να ανατρέψει την παρούσα κατάσταση και να δώσει κυβερνητική λύση.
Αυτό έγινε και παλιότερα στη χώρα μας όταν τον Σεπτέμβριο του 1961 ο Γεώργιος Παπανδρέου ίδρυσε την Ένωση Κέντρου και το 1963 κέρδισε την παντοδύναμη τότε της ΕΡΕ και πήρε την κυβέρνηση.
Παναγιώτης Φώτου
