30 Ιανουαρίου 2025
Ποιες συνέπειες προορίζεται να παράγει στον αναπτυσσόμενο νου η κανονικότητα της φρίκης, αυτή η κανονικότητα του ναζισμού που στην εποχή του Χίτλερ έκρυβε τα βασανιστήρια, ενώ στην εποχή του Νετανιάχου τα διεκδικεί ως ένδειξη ανωτερότητας;
Η δολοφονία της Χιντ Ρατζάμπ-Hind Rajab από τους ναζί των Ισραηλινών Δυνάμεων Άμυνας-Israeli Defense Force θα παραμείνει ίσως ως ένα από τα σύμβολα του βαράθρου της απανθρωπιάς που μας παρασύρει στην απόλυτη φρίκη.
Στις 29 νοταρίου 2024, ένα ισραηλινό τανκ χτύπησε ένα αυτοκίνητο στο οποίο ταξίδευε η Hind Rajab, έξι ετών, με κάποιους συγγενείς της. Οι συγγενείς πέθαναν αμέσως, αλλά η Χιντ επέζησε από την πρώτη επίθεση και τηλεφώνησε στην ερυθρά Ημισέληνο ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια.
Οι διασώστες που στάλθηκαν να την βοηθήσουν σκοτώθηκαν από τον ισραηλινό στρατό. Η Hind παρέμεινε στον χώρο των επιβατών του αυτοκινήτου για δύο ώρες μέχρι που ένας από τους 335 πυροβολισμούς που έπεσαν τη σκότωσε.
Εάν υπήρχε μια κατάταξη της ανθρώπινης αγριότητας, ο ισραηλινός στρατός θα πλησίαζε στην κατάκτηση της πρώτης θέσης, ανταγωνιζόμενος τα χιτλερικά SS. Όμως η κούρσα παραμένει ανοιχτή, και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε εκπλήξεις στην τελική φάση του αγώνα, αυτού στον οποίο ο Παράφρων Επικεφαλής Ντόναλντ Τραμπ υπόσχεται να κερδίσει τους πάντες στο σπριντ.
Εν τω μεταξύ, τριάντα χιλιάδες μετανάστες θα κρατηθούν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκουαντάναμο, όπου ισλαμιστές οι οποίοι κατηγορούνταν για τρομοκρατία κρατήθηκαν έγκλειστοι για περισσότερα από είκοσι χρόνια, ακόμα κι αν ορισμένοι από αυτούς δεν έχουν ποτέ δικαστεί.
Η φασιστική κυβέρνηση της Ρώμης, αντίθετα, ελευθερώνει έναν λίβυο που διερευνάται από το διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για βασανιστήρια, βιασμούς, δολοφονίες, εκτοπίσεις και παράνομη εμπορία ανθρώπινων όντων. Η Λιβύη είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση της Ρώμης. Η Αλβανία φιλοδοξεί να γίνει ένα.
Κάθε μέρα η γεροντική άνοια της λευκής φυλής παράγει νέα τέρατα. Μερικοί φαίνονται τόσο παραληρημένοι που συνορεύουν με το κωμικό. Το κωμικό και το τραγικό συμπλέκονται πράγματι στην παγκόσμια σκηνή σε έναν γκρεμό τρόμου που δεν φαίνεται να έχει άλλο σκοπό από το να εξάψει τα συναισθήματα σαδισμού ενός πληθυσμού που πάσχει από ανίατη ψύχωση.
Ενώ σχεδιάζουμε έναν χάρτη του βαράθρου, το πανόραμα αλλάζει συνεχώς: αφού βυθιζόμαστε με μεγάλη ταχύτητα, δεν υπάρχει χειρολαβή που να μπορεί να σταματήσει την πτώση, και το σκοτάδι πυκνώνει.
Η γενοκτονία που εφαρμόζεται από τη σιωνιστική οντότητα είναι το σημείο ακτινοβολίας μιας γενοκτονίας που εκτείνεται προς κάθε περιοχή του πλανήτη. Η πλειοψηφία των νέων σε όλο τον πλανήτη έχουν διαδηλώσει ενάντια στη γενοκτονία και έχουν εκφράσει την αποστροφή τους για την τρομακτική φρίκη που εμφανίζεται στην οθόνη κάθε μέρα, αλλά πρέπει να περιμένουμε ότι η γνωστική μετάλλαξη θα εμπλέξει κατά κάποιο τρόπο την ίδια αντίληψη της φρίκης.
Η αλληλεπίδραση με το ψηφιακό συνδετικό αυτόματο παράγει ταυτόχρονα μια συναισθηματική ευθραυστότητα (γενιά χιονονιφάδων–snowflake generation, κάποιος την ονόμασε) και μια απώλεια ευαισθησίας. Βρεφισμός και κυνισμός μαζί.
Η γενοκτονία στη Γάζα λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα (και πρέπει να γίνει αντιληπτή ως συμπληρωματική) με τη δια-ανθρώπινη μορφοποίηση των ευφυών οργανισμών. Στο πλαίσιο αυτής της μορφοποίησης, η ευαισθησία και επομένως η συνείδηση ως ικανότητα ηθικής διάκρισης εκκενώνονται προοδευτικά. Ο άνθρωπος είναι εκτός φόρμας, ανεπαρκής για να κατανοήσει τις διανθρώπινες συνθήκες [1].
Όταν οι ευφυείς οργανισμοί σχηματίζονταν σε συνδυασμό με το σώμα του άλλου, η θηριωδία προκαλούσε μια αντίδραση φρίκης στους ευαισθητοποιημένους και ως εκ τούτου συνειδητούς οργανισμούς.
Η ηθική συνείδηση ήταν απλώς μια εκδήλωση συγγενούς ευαισθησίας, οικείας. Αλλά η συνεκτική ευαισθησία εξασθενεί, αντικαθίσταται από τη συνδετική αναισθησία. Αυτό προαναγγέλλει τον Τερματισμό της ανθρώπινης φυλής.
Ακόμη περισσότερο από την κλιματική κατάρρευση, είναι ακριβώς η ψύχωση απευαισθητοποίησης που αναγγέλλει την επικείμενη αυτοκτονία της ανθρωπότητας. Οι ευφυείς οργανισμοί που αναπτύσσονται σε ένα συνδετικό περιβάλλον μπορούν να χάσουν την αντίληψη της φρίκης επειδή το σώμα του άλλου εμφανίζεται όλο και περισσότερο σαν ένα εικονικό φάντασμα και όλο και λιγότερο ως μια ευαίσθητη προέκταση του ίδιου του σώματός τους.
Ο συνδετικά διαμορφωμένος οργανισμός τείνει να καθίσταται αναίσθητος στο βάσανο, στη φρικαλεότητα, επειδή η ενσυναίσθηση για το σώμα του άλλου χάνεται, όταν ο άλλος καταγράφεται ως νευροσημειωτικό ερέθισμα, παρά ως ευαίσθητο σώμα.
Το τσουνάμι φρίκης που το Ισραήλ διέχυσε επί της παγκόσμιας προσοχής αναμειγνύεται με το τσουνάμι φρίκης που εξαπλώνεται στα σύνορα μεταξύ νότου και βορρά του κόσμου, όπου στρατοί μεταναστών κινούνται αναζητώντας ασφάλεια και βρίσκουν απόρριψη, βία, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πολιτική υποταγή ή οικονομική εκμετάλλευση και αστυνομικούς σκύλους που διεγείρονται από τους συνοριοφύλακες.
Ποιες συνέπειες προορίζεται να παράγει στον αναπτυσσόμενο νου αυτή η κανονικότητα της φρίκης, αυτή η κανονικότητα του ναζισμού ο οποίος στην εποχή του Χίτλερ έκρυβε τα βασανιστήρια, ενώ στις εποχές του Νετανιάχου τα διεκδικεί ως ένδειξη ανωτερότητας;
[1] Πολλοί διανθρωπιστές αυτοαποκαλούνται επίσης «μετα-άνθρωποι» – δηλαδή, προσπαθούν ενεργά να γίνουν μεταάνθρωποι, πράγμα που ισχυρίζονται ότι είναι το επόμενο σημαντικό βήμα στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους
Μιχάλης ‘Μίκε’ Μαυρόπουλος Comune-info
