Συνέντευξη στην Αθλητική Πρωινή παραχώρησε ο προπονητής των Πανθήρων Βαγγέλης Καρατσιομπάνης χαρακτηρίζοντας άδικο το γεγονός ότι η Α2 κατηγορία γυναικών παραμένει στο «ψυγείο» ενώ έχουν περάσει 5 μήνες.
Τόνισε ότι η χρονιά φαίνεται να έχει τελειώσει.
Αναλυτικά η συνέντευξη.
Ερ: Θεωρείς ότι είναι άδικο που η Α2 γυναικών του μπάσκετ παραμένει στο «ψυγείο»;
Απ: Σίγουρα υπάρχει ένας διαχωρισμός μεταξύ των φύλλων.
Είναι πολύ φανερό αυτό καθότι και η Α2 ανδρών είναι ερασιτεχνική κατηγορία και θα μπορούσαμε και εμείς να κάνουμε ότι κάνουν οι άνδρες δηλαδή να προπονούμαστε και όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες να βλέπαμε πως θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε και εμείς.
Είναι άδικο ή θα έπρεπε όλοι να μην παραμείνουμε ως έχει δηλαδή να μην αγωνιστούμε ή να ξεκινήσουμε και εμείς όπως ξεκίνησαν οι άνδρες.
Κολλάει ο ιός το ίδιο και στους άνδρες και στις γυναίκες.
Ερ: Υπάρχουν ελπίδες ότι θα επιστρέψετε; Ο χρόνος κυλάει, οι μέρες περνάνε.
Απ: Αν μου το ρωτούσατε αυτό το πράγμα πριν 4 μήνες θα σας έλεγα ότι θα μπορούσαμε να παίξουμε. Αυτή τη στιγμή όμως δεν έχουμε πολλά χρονικά περιθώρια ούτε καν να προπονηθούμε.
Μια ομάδα η οποία κάθεται 5 μήνες, είναι τελείως επικίνδυνο να μπει να κάνει ένα μήνα προπόνηση.
Αυτή τη στιγμή τα κορίτσια είναι τελείως αγύμναστα και τελείως απροπόνητα έστω αν προσπαθούμε εμείς με κάποιο τρόπο είτε διαδικτυακά, είτε με κάποια προγράμματα που στέλνουμε να γυμναστούν, δεν μπορούνε να μπούνε και να παίξουνε σε ένα πρωτάθλημα.
Θα έχουμε τραυματισμούς, αυτό είναι σίγουρο.
Ερ: Φαίνεται ότι πάει χαμένη η χρονιά;
Απ: Η χρονιά θεωρώ ότι πάει χαμένη. Έχει περάσει πάρα πολύ ο χρόνος. Εχουμε καθίσει πάρα πολύ. Πιστεύω ότι πρέπει κάτι από την αρχή να ξεκινήσει με βάσεις, έτσι ώστε να μην ξαναπάθουμε τα ίδια πράγματα και την επόμενη χρονιά.
Βάση αυτών που βλέπουμε τώρα θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψουμε για φέτος. Πάει η κατηγορία μας για ολικό κλείσιμο.
Ερ: Υπάρχουν κάποιες σκέψεις να μείνει το ίδιο ρόστερ και στη νέα περίοδο; Έχεις μιλήσει με τη διοίκηση;
Απ: Δεν έχουμε κάνει κάποια επίσημη συζήτηση με τους διοικούντες της ομάδας. Μιλάμε βέβαια όλο αυτό τον καιρό και μάλιστα σχεδόν σε καθημερινή βάση. Προσπαθούμε να είμαστε σε μια επαφή για να ξέρουμε τι γίνεται με την ομάδα.
Σίγουρα θέλουμε να έχουμε ένα Καβαλιώτικο κορμό με νεαρά κορίτσια μέσα στην ομάδα. Θα κοιτάξουμε να κρατήσουμε όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά γίνεται για την επόμενη σεζόν.
Βέβαια δεν ξέρω και εγώ αν θα είμαι. Είναι μια κουβέντα που θα γίνει αργότερα. Είναι πολύ νωρίς ακόμη. Στην ουσία δεν έχει λήξει καν η χρονιά. Θέλουμε να ακούσουμε κάτι επίσημο από την ομοσπονδία.
Νομίζω ότι θα έχουμε κάποιες κουβέντες στη συνέχεια.
Ερ: Πως αισθάνεσαι; Πρώτη φορά συμβαίνει και σε σένα κάτι τέτοιο.
Απ: Είναι κάτι πρωτόγνωρο για εμάς τους ανθρώπους που έχουμε μάθει να ζούμε μέσα στον αθλητισμό.
Είναι η ζωή μας, είχαμε μάθει τόσα χρόνια να μπαίνουμε στο γήπεδο να ακούμε τη μπάλα, να έχουμε επαφή με τους παίκτες, τις παίκτριες και εγώ σαν παίκτης με τους προπονητές. Ήταν και η διασκέδαση μας.
Με αυτό τον τρόπο περνούσαμε όμορφα. Σίγουρα μας στοιχίζει. Βέβαια οι συνθήκες είναι ίδιες για πολλούς από εμάς σε όλους τους τομείς , οπότε αυτό μας κρατάει μια παρηγοριά και κοιτάμε να κρατηθούμε υγιείς για να μπορούμε να διασφαλίσουμε το μέλλον μας.
Ερ: Είναι κρίμα γιατί ήταν και η παρθενική παρουσία των Πανθήρων στην Α2 κατηγορία γυναικών.
Απ: Σίγουρα ήταν μια χρονιά την οποία την περίμενε ο σύλλογος πάρα πολύ. Μερικές από τις παίκτριες μάλιστα αγωνιζόταν για πρώτη φορά στην Α2. Είχαμε μεγάλη ανυπομονησία για το πρωτάθλημα και είχαμε προετοιμαστεί αρκετά καλά. Κάναμε μια καλή προσπάθεια μέσα στο καλοκαίρι. Δεν μπορέσαμε να την εμφανίσουμε.
Πιστεύω ότι όλο αυτό δεν χάνεται. Όταν υπάρχει μια ομάδα που έχει βάσεις θα είναι και την επόμενη χρονιά το ίδιο.
Ερ: Μήπως τουλάχιστον υπάρχουν ελπίδες για τα αναπτυξιακά πρωταθλήματα;
Απ: Υπάρχουν κάποιοι ψίθυροι ότι τα πρωταθλήματα τα οποία μοριοδοτούνται δηλαδή των νεανίδων ή των εφήβων ίσως ολοκληρωθούν. Βέβαια δεν έχουν ξεκινήσει καν. Υπάρχει πάντως μια σκέψη.
Είναι άδικο για τα παιδιά γιατί έχουν κλειστεί στα σπίτια τους και ασχολούνται με ένα τάμπλετ είτε έχει να κάνει με την εκπαίδευση, είτε με την διασκέδαση τους. Θεωρώ ότι είναι μεγάλο μείον για όλη την κοινωνία και φυσικά για τα παιδιά τα οποία δεν ασχολούνται πλέον με τον αθλητισμό.
