«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου» (Λουκ. 1,16)· Ἄγγελον εἰρήνης, πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν.
Μετὰ βαθυτάτης υἱϊκῆς θλίψεως καὶ ὀδύνης προπέμπεται σήμερον πανδήμως, ὁ εἰρηνικῶς κοιμηθείς, κατόπιν βραχείας ἀσθενείας, φύλαξ ἄγγελος τοῦ Καθεδρικοῦ τούτου Ναοῦ, ὁ «Πρύτανης» τῶν ἐν ἐνεργείᾳ ἐφημερίων τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, ὁ πολυαγαπημένος ἱερεὺς ἡμῶν, Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Κατσικαλάκης, εὐγενεῖ δὲ παραχωρήσει εἰς παραδελφὸν, τοῦ συνεφημερίου αὐτοῦ π. Γερασίμου Φυλακτάκη, τοῦ συμπαραστατουμένου καὶ ὑπὸ τῶν ἑτέρων δύο προκατόχων αὐτοῦ συνεφημερίων, π. Ἐμμανουὴλ Σέρβου καὶ π. Ἀποστόλου Καμπουροπούλου, ἄς ἀκουσθοῦν ταύτην τὴν ὤραν, ἐκ καρδίας σκέψεις τινὲς περὶ τοῦ προκειμένου, ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, σεπτοῦ νεκροῦ.
Σεβασμιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Ὁ γόνος τῆς νήσου Κρήτης, ὁ διάδοχος λευϊτικῆς οἰκογενείας καὶ πατὴρ ἱερέως, ὁ πρῶτος Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος Καβάλλας τῶν νέων χρόνων, τό ἐπί πεντήκοντα καὶ πλέον ἔτη σημεῖον ἀναφορᾶς διὰ τήν περίπυστον ταύτην παυλεπώνυμον ἐνορίαν, ἐγκατέλειψεν τήν προσκαιρότητα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, πορευόμενος προς τὴν «μέλλουσαν Πόλιν» καὶ τό ἐπουράνιον Θυσιαστήριον.
Ὁ πρωθιερεὺς Βασίλειος διέθετε ὅλα ἐκεῖνα τά χαρακτηριστικά, τά ὁποῖα προσιδιάζουν εἰς τούς Ἱερείς – Ἐφημερίους τῶν Ναῶν αὐτῶν. Κατά τὰς ἕξ περίπου δεκαετίας Ἱερωσύνης αὐτοῦ, ἔδωκεν τὸ στῖγμα του διακονῶν μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης. Ὑπῆρξεν ὑπόδειγμα ταπεινοῦ φρονήματος, εὐγενείας, σεμνότητος καὶ ἐργατικότητος. Ὑπῆρξεν ἁπλοῦς, ἀθόρυβος, διακριτικός, γλυκύς, μειλίχιος καὶ διαθέσιμος πρὸς πάντας. Ἐδείκνυε τὸ φιλόστοργον καὶ φιλάνθρωπον τοῦ χαρακτῆρος καὶ τοῦ ἤθους του πρὸς πάντα ἄνθρωπον, ἰδιαιτέρως δὲ πρός τόν ἐν περιστάσει εὑρισκόμενον· ἐξάλλου καὶ ὁ ἴδιος παιδιόθεν ἐγνώριζεν ἀπὸ στερήσεις καὶ δυσκολίας. Διεκρίθη διὰ τὴν ἀκλινῆ προσήλωσιν αὐτοῦ εἰς τὸ λεγόμενον «Μοναχικὸν Τυπικὸν» τῆς θείας Λατρείας, διὰ τήν ὑπακοήν του εἰς τοὺς κατὰ σειρὰν τρεις Ποιμενάρχας αὐτοῦ Ἀλέξανδρον, Προκόπιον καὶ Στέφανον, διὰ τὴν λειτουργικήν του σεμνότητα καὶ ἱεροπρέπειαν, διὰ τὴν ὑποδειγματικὴν ἀφοσίωσὶν του εἰς τὴν οἰκογένειαν αὐτοῦ, καθὼς καὶ διὰ τὴν στοργικὴν αὐτοῦ ἐμπειρίαν ὡς ἐξομολόγου ἐκατοντάδων ψυχῶν. Μάλιστα δέ, εἰς μίαν ἐποχὴν κρίσεως ἠθικῆς καὶ κοινωνικῆς, ὡς ἡ σημερινή, δὲν ἐδημιούργει ἀντιπαλότητας, ἀλλ’ ἀντιθέτως, μετὰ ἰωβείου πολλάκις ὑπομονῆς, ἔκτιζε γεφύρας, ἐδείκνυεν ἀνθρωπιάν, ἔδιδε τὴν τῆς καταλλαγῆς καλὴν μαρτυρίαν.
Πέραν τῆς πολυσχιδοῦς λατρευτικῆς, ποιμαντικῆς, φιλανθρωπικῆς καὶ διοικητικῆς προσφορᾶς τοῦ μεταστάντος, ὁ ἱστορικὸς τοῦ μέλλοντος δέον ὅπως ἐντρυφήσῃ εἰς τὰς σχέσεις αὐτοῦ μετὰ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Προκοπίου, μετὰ τοῦ ὁποίου συνειργάσθη στενῶς καθ’ ὅλην τὴν ὑπερτεσσαρακονταετῆ ποιμαντορίαν αὐτοῦ, καὶ ὅστις ἐξετίμα ἰδιαιτέρως τὸν π. Βασίλειον, ἀναθέσας εἰς αὐτὸν πλεῖστα ὅσα ὑψηλἀ καὶ εὐθυνοφόρα καθήκοντα: Πνευματικὴ Πατρότης, Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος Καβάλλας, Μόνιμος Γραμματεὺς τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου, Ἀνακριτὴς τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου, Προεδρεύων -κατ’ ἐντολὴν- τῆς Διοικούσης Ἐπιτροπῆς τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος ἁγίου Γρηγορίου Νέας Καρβάλης καὶ παιδαγωγὸς πλείστων ὅσων νέων κληρικῶν εἰς τὰ λατρευτικὰ, ποιμαντικά καὶ διοικητικὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐν συνεχείᾳ δὲ, ὰπελαμβανε καὶ ὑπὸ τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος ἀγάπης, τιμῆς καὶ σεβασμοῦ.
Ὁ πρωτόπαπας Βασίλειος, διὰ μὲν τοὺς ἐνορίτας αὐτοῦ διεκρίθη ὡς πατήρ, φίλος, ἀδελφὸς καὶ συνοδοιπόρος, ἀληθὴς δηλαδή «ἄγγελος εἰρήνης, πιστὸς ὁδηγὸς καὶ φύλαξ αὐτῶν», διὰ δὲ τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς ἔχοντας τὴν ἱερατικὴν κλῆσιν νέους τῆς ἀποστολικῆς ταύτης Ἱερᾶς Μητροπόλεως διεκρίθη ὡς πρότυπον ἱερωσύνης, παράδειγμα πρός μίμησιν, κόσμημα καὶ σέμνυμα αὐτῶν. Καὶ ὡς ἀνταπόδομα ὅλων αὐτῶν, τοῦ ἐχάρισεν ὁ Θεός χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς αὐτοῦ, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα καὶ εἰρηνικά.
Ἐπιτραπήτω μοι, εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο, ὅπως ἐκφράσω τὴν ἐκ βαθέων εὐγνωμοσύνην μου, καθὼς καὶ την τοῦ π. Γερασίμου, διότι εἰς τὸν πατέρα Βασίλειον ὀφείλομεν, ὡς ἱερόπαιδες, τὴν πρώτην ἐπαφὴν ἡμῶν μετὰ τοῦ ἱεροῦ Βήματος καὶ μετὰ τοῦ ἱεροῦ ἀναλογίου, καθὼς καὶ μετὰ τῶν ἐπ’ ἐκκλησίας τελουμένων καὶ ψαλλομένων, ἐμφυσήσαντος εἰς ἡμᾶς πνεῦμα ἀγάπης καὶ πνεῦμα διακονίας διὰ τὸν «Οἴκον τοῦ Κυρίου». Βασίλειος ὁ μέντωρ ἡμῶν κεκοίμηται!
Δόξαν καὶ εὐχαριστίαν, λοιπόν, ἄς ἀναπέμψωμεν τῷ Κυρίῳ καί Θεῷ ἡμῶν, Σεβασμιώτατε Ἄγγελε τῆς ἁγιοτόκου Ἐκκλησίας τῶν Φιλίππων,, Ἐντιμώτατοι ἄρχοντες τοὺ τόπου καί ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί, διὰ τὴν δωρεὰν τῆς ἐν ὑποδειγματικῇ θεοσεβείᾳ καὶ θυσιαστικῇ διακονίᾳ πολυετοῦς καί ἀγλαοκάρπου Ἱερατείας τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Κατσικαλάκη εἰς τόν ἐν Καβάλλᾳ ἀμπελῶνα τῆς θεοσώστου Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου.
Τῆς Ἱερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ὁ Θεός, ἀξιομακάριστε καὶ ἀείμνηστε Γέροντα, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Αὐτοῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
