Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Η δολοφονία του Γάλλου καθηγητού στη πόλη Αράς, των δυο Σουηδών πολιτών στις Βρυξέλλες, και η έκρηξη με πολλές δεκάδες (εκατοντάδες;) νεκρούς του παλαιστινιακού νοσοκομείου στη Γάζα, επιδείνωσαν στο έπακρο την κατάσταση σ’ αυτήν την περιοχή.
Η Παλαιστινιακή Αρχή κατέθεσε στο διεθνές δικαστήριο αίτηση διεξαγωγής μιας έρευνας για το κρίμα που έκανε τους Παλαιστίνιους να διοργανώσουν μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον του Ισραήλ και των δυτικών συμμάχων του σε όλο τον αραβικο-ισλαμικό χώρο. Για τον πρώην Γάλλο πρεσβευτή στην Ιορδανία δεν πρόκειται για μια καμπή, στην ιστορία των δυο χωρών, μα για ένα νέο δεδομένο.
Εν τω μεταξύ, το ραδιόφωνο, η ιδιωτική κυρίως τηλεόραση και το δια μέσου πολλών καθημερινών εφημερίδων (ακόμη και το παρουσιαζόμενο σαν ουδέτερο «Αλυσοδεμένο Παπί») προπαγανδιστικό σφυροκόπημα των θεατών-ακροατών, η ανυπόφορη επαναλαμβανόμενη επιθετικότητα μερικών μέσων «ενημερώσεως» ξεσπάθωσαν εναντίον της ακοής και της οράσεως μας, κατηγορώντας τους «τρομοκράτες ισλαμιστές» των οποίων οι προθέσεις είναι, ισχυρίζονται, να εξαφανίσουν το Ισραήλ.
Αγγίξαμε το νυν και αεί του κορεσμού με την κατά τόνους και τόνους δημοσίευση των πληροφοριών για την τροφοδοσία της Χαμάς από το Ιράν και από το λιβανέζικο Χεσμπολάχ με οπλικά συστήματα.
Η συνεχής μετάδοση πολλών ψεύτικων συναγερμών τοποθετήσεως βομβών κυρίως στα σχολικά κτήρια δραματικοποιούν την κατάσταση και ανησυχούν γονείς και διδάσκοντες. Ταυτοχρόνως οι λίγοι διατηρούντες ακόμη την ελπίδα για μια αποτελεσματική διαπραγμάτευση σχετική με τους ομήρους των δυο πλευρών αδημονούν, οι περισσότεροι δε απογοητεύονται με τα ανταλλασσόμενα πυρά και τις δεκάδες σκοτωμένους και, τέλος, οι μετρημένοι στα δάκτυλα ενός χεριού ελπίζουν σε κάτι το θετικό με την όλο και αναβαλλόμενη (ευτυχώς) και ταυτοχρόνως (δυστυχώς) φερόμενη ως βεβαία από τους στρατιωτικούς ισραηλινή χερσαία επίθεση κατά της λωρίδος της Γάζας για την οποία ψιθυρίζεται ότι στα παράλια της υπάρχουν κοιτάσματα γκαζιού.
Σ’ αυτό το πλαίσιο προπαγανδιστικού θεατρινίστικου καταιγισμού ειδήσεων πώς να μην ενθυμηθεί κανείς τα λόγια του Ορθοδόξου αρχιεπισκόπου τη Αλβανίας Αναστασίου: «Χάσαμε τη γνώση. Και που είσαι γνώση που χάσαμε στη πληροφόρηση… Και που είσαι πληροφόρηση που χάσαμε στην υπερπληροφόρηση ή στην πληροφόρηση-θέαμα».
Μέσα σ’ αυτό το κυκεώνα ειδήσεων,για να μάθει ο Γάλλος πολίτης τα νέα σχετικά με τις αυτοδιοικητικές και δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα έπρεπε να ψάξει με… το φανάρι για να τα βρει στον παρισινό τύπο, το πρωί της Δευτέρας 16ης Οκτωβρίου.
Την επομένη της αναμετρήσεως στη χώρα του Περικλέους, δεν υπήρχε λέξη στην κομμουνίζουσα Ουμανιτέ, στη μοντερνίζουσα Λιμπερασιόν, στο λαικïζοντα Παριζιέν. Δυο μόνο αξιόπιστες και ειδικευμένες στα διεθνή θέματα γαλλικές εφημερίδες, αναφερόμενες στην Ελλάδα, η συντηρητική Λε Φιγκαρό και η έχουσα κατά κοινή ομολογία φήμη αντικειμενικής Λε Μόντ, πληροφορούσαν τους αναγνώστες τους συνοψίζοντας την κατάσταση με τις ίδιες περίπου λέξεις.
Χωρίς πολλές λεπτομέρειες έγραφαν ότι η δεξιά κέρδισε την πλειοψηφία διοικήσεως 7 περιοχών σε σύνολο 13, έχασε όμως την δημαρχία των Αθηνών με τον συντηρητικό δεξιοφέρνοντα υποψήφιό της Μπακογιάννη, ανεψιό του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, να μην υπερβαίνει το ποσοστό 44% και του σοσιαλιστή Δούκα (ΠΑΣΟΚ) να επιτυγχάνει 55%.
Στη Θεσσαλία, η συντηρητική παράταξη (Αγοραστός) απώλεσε επίσης την πλειοψηφία που είχε σ’ αυτή την περιοχή με ποσοστό 48% έναντι του φερόμενου ως ανεξάρτητου υποψήφιου Κουρέτα που πέτυχε 59%.
Και οι δυο εφημερίδες σημείωναν ότι η εν λόγω περιοχή που πλήρωσε πολύ ακριβά σε απώλειες ζωής και καταστροφής της γεωργικής παραγωγής λόγω των προσφάτων έντονων βροχοπτώσεων και τεραστίων σε έκταση πλημμυρών, διευκρίνιζαν δε ότι η Θεσσαλία είναι ο σιτοβολών της Ελλάδος με παραγωγή βάμβακος και φρούτων σε μεγάλες ποσότητες.
Το θέμα όμως που προβλήθηκε κατά κόρον – δικαιολογημένα αφού αφορούσε και συγκίνησε όλη την Γαλλία – ήταν ο φόνος απ’ ένα νέο ισλαμιστή με καταγωγή από την Τσετσενία (χώρα της Κεντρικής Ασίας και όχι Ρώσσου όπως επαναλάμβανε η τηλεόραση) ενός καθηγητή της γαλλικής φιλολογίας στη πόλη Αρράς (τόπο γεννήσεως του Ροβεσπιέρου, του μεγάλου πρωταγωνιστή της γαλλικής επαναστάσεως του 1789) στη βορειοανατολική της περιοχή της χώρας.
Ο νεαρός φονεύς, σύμφωνα με τον Λε Μόντ, υπέβαλε τον Μάρτιο 2021, αίτηση ανανεώσεως της παραμονής του στο γαλλικό έδαφος που του παρεχωρήθη στην ανωτέρω ημερομηνία. Εν συνεχεία όμως απορρίφτηκε δυο φορές από την γαλλική υπηρεσία προστασίας των προσφύγων και των απάτριδων και από την υπηρεσία διευθύνσεως παροχής ασύλου.
Την ημέρα του φόνου, ο υπουργός των Εσωτερικών, εχθρικώς διακείμενος στο δικαίωμα παρουσίας ξένων στο γαλλικό έδαφος, δήλωσε ότι ο νεαρός εγκληματίας δεν εξεδιώχθη ενωρίτερον διότι όταν έφτασε στη Γαλλία ήταν μόνο 13 ετών.
Σύμφωνα όμως με τον Νόμο, υποστηρίζουν οι νομικοί, υπάρχουν εξαιρέσεις σε περιπτώσεις όταν ένα άτομο προσβάλλει τα βασικά συμφέροντα του κράτους ή αυτά που συνδέονται με πράξεις προβοκάτσιας που έχουν σαν στόχο τις διακρίσεις (σ.σ. φυλετικές), το μίσος ή ακόμη και τις πράξεις βίας.
