Ένας ακόμη βομβαρδισμός, στα πλαίσια του εκεί “εμφυλίου”, στο Χαλέπι της Συρίας, που είναι πολλοί από το Μάρτιο του 2011,αποκαλύπτει το πρόσωπο του τετραετούς Ομράν, ευτυχώς επιζήσαντα, την στιγμή που ανασύρεται σώος, μέσα από τα συντρίμμια,(17/8) εκείνα τα οποία στέρησαν τη ζωή του δεκάχρονου αδελφού του Αλί.
Ο μικρός Ομράν δεν κλαίει, δεν είναι πανικόβλητος, είναι γεμάτος σκόνη και αίμα, δεν μιλάει και απλώς κοιτάει, μ’ ένα βλέμμα το οποίο λένε ότι βλέπει στο κενό, όμως δεν είναι έτσι. Το βλέμμα του είναι καταπέλτης προς όλη τη “πολιτισμένη” αναθρωπότητα του 21ου αιώνα. Είναι βλέμμα αλήθειας, είναι ένα βλέμμα πολλών ρητορικών ερωτημάτων, από τη μία πλευρά του. Γιατί βάρβαροι; Που ζω βάρβαροι; Φαρισαίοι και υποκριτές ποιόν “πολιτισμό” πρεσβεύετε; Για ποιά ειρήνη μας μιλάτε με λόγια παχιά; Γνωρίζετε τις λέξεις αισχύνη και αιδώς, βάρβαροι απολίτιστοι, παραγωγοί και έμποροι των πολέμων; Γιατί τόσα χρόνια δεν σταματάτε αυτό το πόλεμο στη πατρίδα μου, εσείς οι ισχυροί “ειρηνοποιοί” του κόσμου; Γιατί τα παιδιά της χώρας μου, οι γονείς και οι παππούδες τους, άλλοι σκοτώνονται εδώ, άλλοι πνίγονται εκεί στο Αιγαίο, άλλοι γίνονται πρόσφυγες στην Ευρώπη και άλλους τους έχετε παρκάρει στην Ελλάδα, σε μία χώρα αποικία; Ένα άλλο παιδί μεγαλύτερο, ανώνυμο από τα ΜΜΕ, στον ίδιο βομβαρδισμό δηλώνει στη κάμερα και στον πλανήτη, με ιδιαίτερο σθένος και αποφασιστικότητα:-Δεν θα φύγουμε από το Χαλέπι, εδώ είναι η πατρίδα μας!
Τον κατανοούμε, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν εγκαταλείπουμε τις πατρίδες μας, αλλά δίνουμε τις μάχες για να κερδίσουμε το πόλεμο, όπως κατανοούμε και εκείνους που εγκατέλειψαν την εμπόλεμη Συρία. Αυτή είναι η άλλη πλευρά, εκείνη που ζει καθημερινά συντροφιά με το θάνατο, είναι η Συρία που αντιστέκεται στα σχέδια των παγκόσμιων “ειρηνοποιών”. οπαδών των πολέμων και εχθρών της ειρήνης, που δημιούργησαν αυτό το μεγάλο προσφυγικό ρεύμα, το κατηύθυναν προς την Ευρώπη, το πάρκαραν στην Ελλάδα, με την εγχώρια πολιτική ευθύνη της αποτυχημένης διαχείρισής τους, να βαρύνει αποκλειστικώς τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και να δικαιώνει αυτή η αποτυχημένη πολιτική, τους ξενοδόχους της Κρήτης, οι οποίοι αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες στη Κρήτη, κραδαίνοντας ως πανίσχυρο όπλο, το 35%του συνολικού τουρισμού στη χώρα που αντιπροσωπεύουν και ορθώς διδασκόμενοι από τη κατακόρυφη πτώση του τουρισμού στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ένεκα των προσφύγων.
Η άλλη πλευρά του βλέμματος του Ομράν, είναι εκείνη των νηπτικών πατέρων της ερήμου. Είναι η “καύσις καρδίας και υπέρ των δαιμόνων” του Αγίου Ισαάκ του Σύρου στα Ασκητικά του, είναι η νήφουσα σιωπή. Βλέπω, σιωπώ, αλλά αυτό το βλέμμα και τούτη η σιωπή, είναι τόσο δυνατή ομιλία, ως βιαίως πνέουσα κραυγή, ταυτοχρόνως εκπορευόμενη από το σύμπαντα κόσμο και απευθυνόμενη στο σύμπαντα κόσμο:- Καημένοι, ματαιόδοξοι “πολιτισμένοι” βάρβαροι, εωσφορικοί άνθρωποι απάνθρωποι, που χάσατε το Θεό σας, που δεν πιστεύετε σε κανέναν Θεό, παρά μόνο στο ανθρωποθεοκτόνο Εγώ σας, σας λυπάμαι και σας αγαπώ, εγώ ο Ομράν και καίγεται το Είναι Μου από Αγάπη προς εσάς τους σύγχρονους σταυρωτές Μου, εσάς που καθημερινά Με σκοτώνεται. “Μωρές παρθένες” ανίδεες σας οικτίρω, διότι ενώ μπορείτε να μας βοηθήσετε δεν το κάνετε και οδεύετε ολοταχώς στο τόπο εκείνο από τον οποίο απουσιάζει η Αγάπη, στον άνυδρο εκείνο τόπο, όπου το βλέμμα του ενός δεν μπορεί να συναντήσει το βλέμμα του άλλου και αυτή η απουσία Αγάπης και επαφής, είναι εκείνο το πυρ που καίει και κανει στάχτη, το κάποτε υπαρκτό Εγώ, το οποίο πλέον σ’ αυτό τον άλλο τόπο είναι ανύπαρκτο. Δεν καταλαβαίνετε ότι ήδη, εδώ και τώρα, το αθώο αίμα των συνομιλήκων μου με το οποίο ποτίσατε γη και θάλασσα μετατρέπει την όλη κτίση σε κρανίου τόπον; Εύχομαι και προσεύχομαι ποτέ κανένα από τα δικά σας παιδιά να μην έχει το δικό Μου βλέμμα.
Πιστεύουμε οτι πολλοί άκουσαν και κατάλαβαν αυτό το βλέμμα του Ομράν,διότι ο ίδιος εκείνη τη στιγμή, όντως άκουγε και έβλεπε διαφορετικά από τους ήχους και τις όψεις που του “προσέφεραν” να έχει ως παιδί τεσσάρων ετών “[….] και παρέδωκεν αυτούς εις χείρας εχθρών, και εκυρίευσαν αυτών οι μισούντες αυτούς. και έθλιψαν αυτούς οι εχθροί αυτών, και εταπεινώθησαν υπό τας χείρας αυτών[….]” ( Κάθισμα Δέκατον Πέμπτον. Ψαλμός 105ος)
Γιώργος Καλεάδης
Πρόεδρος “Πυρικαύστου Ελλάδας”
οικονομολόγος, συγγραφέας
