Ξόρκισαν τη μοναξιά τους μ’ ερωτικούς στίχους
Κάποιος Δημήτρης και κάποια Λόλα. Μεσήλικες, διαζευγμένοι και με ένα παιδί έκαστος. Γείτονες μεσοτοιχία σε κάποια σύγχρονη πολυκατοικία.
Και μπορεί τα 16χρονα τέκνα τους να είναι φιλαράκια, ωστόσο ο Δημήτρης και η Λόλα απεχθάνονται ο ένας τον άλλον. Αυτή τουλάχιστον είναι η αρχική συνθήκη στη θεατρική παράσταση «Βράδυ Σαββάτου» που ανέβασαν τα μέλη της θεατρικής ομάδας «Μικροί Ήρωες» στο Marine All Day Bar.
Η πρεμιέρα της παράστασης έγινε την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου και κάθε Τετάρτη ο Δημήτρης – Ανδρέας Τσιαπτσιάδης και η Λόλα – Έμυ Καμπουρίδου προσφέρουν στο κοινό μια γλυκόπικρη κωμωδία, σε κείμενο της Γιούλης Αποκατανίδου και σκηνοθεσία Ανδρέα Λαδά. Οι δύο ηθοποιοί ενσαρκώνουν συνολικά τέσσερις ρόλους, αφού ο Ανδρέας παίζει τον γονέα και τον γιο της Λόλας, ενώ η Έμυ παίζει τη μητέρα αλλά και την κόρη του γείτονα. Η συγκεκριμένη παράσταση έχει προσφάτως αποσπάσει τέσσερα βραβεία στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου της Ιεράπετρας. Ίσως αυτό να είναι το στοιχείο που ωθεί το κοινό να σπεύδει στο Marine, γεμίζοντας το χώρο ασφυκτικά.
Ο Δημήτρης λοιπόν και η Λόλα γειτονεύουν αλλά μετά δυσκολίας. Εκείνος ενοχλείται με οτιδήποτε κάνει η Λόλα κι εκείνη τσατίζεται με οτιδήποτε κάνει ο Δημήτρης. Ωστόσο στην πορεία του έργου η φρικτή μοναξιά που βιώνουν αμφότεροι, οδηγεί στην ανατροπή της καταστάσεως.
Η εγκατάλειψη της μέσης ηλικίας των 50 plus που αρχικά εκφράζεται με νεύρα – φωνές – καυγάδες – βραδινή μέθη τα σαββατόβραδα κι έχει ως παρηγορητική παρέα τον ραδιοφωνικό σταθμό της «Ανδρομέδας», σταδιακά οδηγεί τους πρωταγωνιστές σε μια προσέγγιση, με αφορμή ένα συνάχι κι ένα αντιπυρετικό σιρόπι. Η ματιά του καθενός διαφοροποιείται. Ομοίως και η παρουσία του γείτονα – της γειτόνισσας. Καθένας συνειδητοποιεί ότι ο άλλος βιώνει σχεδόν παρόμοιες συνθήκες. Καθένας ανακαλύπτει ότι η γειτονική παρουσία ενδεχομένως να μην είναι τόσο ενοχλητική, ενίοτε μπορεί να γίνει ακόμη κι ανακουφιστική, στο τέλος μάλιστα καταφέρνει να γίνει ακόμη και συντροφική.
Μέσα από μια σειρά τραγουδιών, η οποία αρχίζει με το «Βράδυ Σαββάτου» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, η σχέση του Δημήτρη και της Λόλας εξομαλύνεται, βελτιώνεται, αναβαθμίζεται για να γίνει τελικά ερωτική και να θυμίσει στους πρωταγωνιστές ότι η ζωή δεν τελείωσε στα 50. Ο έρωτας μπορεί να ξαναχτυπήσει την πόρτα και να βοηθήσει τους ανθρώπους ν’ ανθίσουν εκ νέου. Μια νέα σχέση μπορεί να δημιουργηθεί από ‘κει που κάποια μοναχική ψυχή δεν το περιμένει και να εκφραστεί μέσα από ερωτικούς στίχους. Αυτή η πορεία και η αντιστροφή – ανατροπή των συναισθημάτων περιγράφεται στο κείμενο της Γιούλης Αποκατανίδου. Το ερώτημα που μένει στο κοινό μετά το τέλος της παράστασης είναι: «Μα καλά, πόση μοναξιά μπορεί να κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος;»
Τουλάχιστον αυτό ήταν το ερώτημα που έμεινε σε μένα. Εξήγησα στον Ανδρέα Λαδά ότι δεν μπορώ να ταυτιστώ με το γλυκόπικρο κείμενο. Επειδή πολύ απλά ανήκω στην τυχερή κατηγορία των ανθρώπων που τα σαββατόβραδα, όταν κάθομαι στην πολυθρόνα μου, έχω δίπλα μου ένα ταίρι με το οποίο ευτυχώς μπορώ να συζητήσω και να μοιραστώ. Ο Ανδρέας όμως μου θύμισε ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί άλλοι που δεν έχουν το δικό μου προνόμιο. Που όντως περνούν έτσι μοναχικά τα σαββατόβραδά τους, γιατί η ζωή δε στάθηκε τόσο εύκολη και γενναιόδωρη μαζί τους.
Αίφνης αντιλήφθηκα το πόσο δίκιο είχαν τα λόγια του. Πράγματι, και στο δικό μου στενό περιβάλλον υπάρχουν Δημήτρηδες και Λόλες. Όντως, έχω φίλους που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση και ίσως να τα πίνουν μόνοι τους τα Σάββατα, ακούγοντας καψουροτράγουδα σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό. Κι έτσι ξαφνικά ένιωσα την τεράστια ανάγκη να ζητήσω συγνώμη απ’ αυτούς τους φίλους και τις φίλες. Να ζητήσω συγνώμη γιατί τα όποια προβλήματα της δικής μου καθημερινότητας με αποσυντονίζουν και δεν μου επιτρέπουν να νιώσω ευγνωμοσύνη για κάτι που εγώ το έχω, ενώ εκείνοι το στερούνται και το αναζητούν. Πόση ενσυναίσθηση και συνειδητοποίηση μπορεί να προσφέρει μια θεατρική παράσταση; Το «Βράδυ Σαββάτου» που παρουσιάζουν κάθε Τετάρτη στις 22:00 στο Marine οι «Μικροί Ήρωες» προσφέρει ακριβώς τις συγκεκριμένες πολύτιμες «υπηρεσίες».
Φαντάζομαι ότι ανάμεσα στο κοινό που παρακολουθεί την παράσταση θα υπάρχουν και άτομα που ταυτίζονται διότι δυστυχώς βιώνουν τις ίδιες συνθήκες μοναξιάς των πρωταγωνιστών. Και γι’ αυτούς εύχομαι το γλυκόπικρο κείμενο της Γιούλης να πρόσφερε μια γενναία μερίδα ελπίδας. Μπορεί μια «αδελφή ψυχή» να τους περιμένει αύριο στην επόμενη γωνία, στο ασανσέρ της πολυκατοικίας τους, στο ταμείο του πολυκαταστήματος, στην ουρά κάποιας δημόσιας υπηρεσίας. Η ελπίδα και λίγοι ερωτικοί στίχοι μπορεί να ξορκίσουν το φρικτό τέρας της μοναξιάς και να το νικήσουν. Εξάλλου, έτσι όπως κατηφορίζει επικίνδυνα η ζωή μας καθημερινά, μόνο από τα όνειρα, την ελπίδα και την προσέγγιση με τους συνανθρώπους μας μπορούμε να πιαστούμε.
*Οι παραστάσεις είναι αφιερωμένες στη μνήμη του Βασίλη Θεοδωρίδη. «Βράδυ Σαββάτου» της Γιούλης Αποκατανίδου, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Λαδά. Παίζουν: Έμυ Καμπουρίδου και Ανδρέας Τσιαπτσιάδης. Ώρα προσέλευσης 21:30 – Ώρα έναρξης: 22:00 – Τιμή εισόδου: 5 ευρώ – Τηλ. κρατήσεων: 6955456822.
Βράδυ Σαββάτου κι εσύ ‘σαι κάπου
άραγε πού να βρίσκεσαι για τι να λες
περνάει ο χρόνος βαρύς και μόνος
κι όλες τις σκέψεις μου για σένα δεν τις θες
Βράδυ Σαββάτου ζω στη σκιά του
και ξενυχτάω στα λιμάνια στους σταθμούς
βράδυ Σαββάτου στην ερημιά του
σου τραγουδάω πού να είσαι δεν ακούς…
Το «Βράδυ Σαββάτου» γράφτηκε στο λιμάνι του Πειραιά ένα Σάββατο βράδυ. Το κυκλοφόρησα στη Λύρα αλλά το τραγούδι δεν ακούστηκε. Κάποια στιγμή με πήρε ο Βασίλης και με ρώτησε αν θέλω να το πει. Και βέβαια είπα ναι. Η πορεία του είναι γνωστή, το θεωρώ από τα καλύτερά μου, έχει πει ο Χρήστος Κυριαζής σε συνέντευξή του.
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
